دیوان شمس/از دلم صورت آن خوب ختن مینرود
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (از دلم صورت آن خوب ختن مینرود) از مولوی |
' |
از دلم صورت آن خوب ختن مینرود | چاشنی شکر او ز دهن مینرود | |
بالله ار شور کنم هر نفسی عیب مکن | گر برفت از دل تو از دل من مینرود | |
بوالحسن گفت حسن را که از این خانه برو | بوالحسن نیز درافتاد و حسن مینرود | |
جان پروانه مسکین ز پی شعله شمع | تا نسوزد پر و بالش ز لگن مینرود | |
همه مرغان چمن هر طرفی میپرند | بلبل از واسطه گل ز چمن مینرود | |
مرغ جان هر نفسی بال گشاید که پرد | وز امید نظر دوست ز تن مینرود | |
زن ز شوهر ببرد چون به تو آسیب زند | مرد چون روی تو بیند سوی زن مینرود | |
جان منصور چو در عشق توش دار زدند | در رسن کرد سر خود ز رسن مینرود | |
جان ادیم و تو سهیلی و هوای تو یمن | از پی تربیت تو ز یمن مینرود | |
چون خیال شکن زلف تو در دل دارم | این شکسته دلم از عشق شکن مینرود | |
گر سبو بشکند آن آب سبو کی شکند | جان عاشق به سوی گور و کفن مینرود | |
حیلهها دانم و تلبیسک و کژبازیها | جان ز شرم تو به تلبیس و به فن مینرود |