دیوان شمس/آن وعده که کردهای مرا کو
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (آن وعده که کردهای مرا کو) از مولوی |
' |
آن وعده که کردهای مرا کو | این جا منم و تو وانما کو | |
با جمله پلاس خوش نباشد | آن عهد پلاس را وفا کو | |
لب بسته چو بوبک ربابی | آن داد و گشاد و آن عطا کو | |
ای وعده تو چو صبح صادق | آن شمع و چراغ و آن ضیا کو | |
تا چند ز ناسزا و دشنام | آن دلداری و آن سزا کو | |
خیزید به سوی من کشیدش | ای طایفه یاری شما کو | |
ای سنگ دلان جواب گویید | کان کان عقیق و کیمیا کو | |
یا سحر نمود و چشم ما بست | آن ساحر و آن گره گشا کو | |
یا پر بگشاد و در هوا رفت | ای مرغ ضمیر آن هوا کو | |
والله که نرفت و رفتنی نیست | ماییم ز خویش رفته ما کو | |
ماکو به همان طرف که انداخت | ای در کف صنع ما چو ماکو | |
هین مشک سخن بنه به جو رو | میخواندت آب کان سقا کو |