دیوان شمس/آری ستیزه می کن تا من همیستیزم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (آری ستیزه می کن تا من همیستیزم) از مولوی |
' |
آری ستیزه می کن تا من همیستیزم | چندین زبون نیم که ز استیز تو گریزم | |
از حیله خواب رفتی هر سوی می بیفتی | والله که گر بخسپی این باده بر تو ریزم | |
ای دولت مصور پیش من آر ساغر | زودم به ره مکن جان من سخت دیرخیزم | |
هر لحظه روت گوید من شمع شب فروزم | هر لحظه موت گوید من ناف مشک بیزم | |
نپذیرم ای سمن بر کمتر ز هجده ساغر | نرمی کن و حلیمی ای یار تند و تیزم | |
ای لطف بیکناره خوش گیر در کنارم | چون در بر تو میرم نغز است رستخیزم | |
ساغر بیار و کم کن این لاغ و این ندیمی | من مست آن عروسم نی سخره جهیزم | |
خواهم شراب ناری تو دیگ پیشم آری | کی گرد دیگ گردم آخر نه کفچلیزم | |
درده شراب رهبان ای همدم مسیحان | نی چون خران عنگم نی عاشق کمیزم | |
خامش ز عشق بشنو گوید تو گر مرایی | من یار رستمانم نی یار مرد حیزم |