دیدۀ محمود فخر شیرازی

آن شوخ که شمع چگل و چین و طراز است

دل از غمش عمریست که در سوز و گداز است

عشــــقش بنهفتیــــم و نگفتیــــم به هر کس

زیرا که نه هر بی سر و پا محرم راز است

از ماست نهـــــادن به ره جان و دلش ســـر

وز آن قد چون سرو روان جلوه و ناز است

آن مه به ره کعبه و ما طالب دیدار

ما خود به عراقیم و دل ما به حجاز است

کوته نتوان کرد زبان از سخن عشق

با مدعیان گوی که افسانه دراز است

ما دل به تو بستیم و ز هر قید برستیم

این شیوۀ ارباب حقیقت نه مجاز است

زود است که دوری کنی از کشتۀ عشقت

ای دوست هنوزش به تو بس راز و نیاز است

حاشا که به سوی دگر آرد دل من روی

تا طاق دو ابروی تو محراب نماز است

یار آمد و غم رفت ندانم ز چه امشب

خوش بخت برویم در دولت ز تو باز است

ای فخر چو ما را نبود دیدۀ محمود

کی حاصلی از دیدن دیدار ایاز است

در ویکی‌پدیا موجود است:

دیدۀ محمود فخر شیرازی

M rastgar ‏۱ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۱۳:۳۱ (UTC)