دل وحشی بیدل شیرازی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| گشته ای سخت به خونریزی عشاق دلیر | وقت آن شد که به قتلم ننمایی تقصیر |
| ما نخواهیم به جز آنچه بما خواهد دوست | نیست عاشق گرش از جور و جفا هست گریز |
| عقل را زهره نباشد که بدانسو گذرد | عشق هر مملکتی را که نماید تسخیر |
| کیست عاشق که کند وصل جمال معشوق | همه دانند که مدهوش ندارد تقریر |
| من ندانم که نه با لطف تو هستی دارم | ذرّه خود چیست نتابد اگرش مهر منیر |
| تو مرا بنده نخواندی که چو من بسیاراست | من ترا خواجه گزیدم که ترا نیست نظیر |
| دل وحشی که گرفتار غم عشق تو شد | همچو آهوی ضعیف است که در پنجۀ شیر |
| خود به امید وفا بود گران جانی من | ورنه از جور و جفای تو نیامد تقصیر |
| کرد در سنگ اثر خارۀ سخت تو نکرد | نالـــــۀ صبحـــــدم بیدل و آه شــــبگیر |
| هر که بیند رخ نیکوی تو حیران ماند | به مثالی که در ایوان شهنشه تصویر |
| تاجور فتحعلی شه را که باداش بقای | در جهان تا که نشانی بود از تاج و سریر |
در ویکی‌پدیا موجود است:
M rastgar ۱ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۷:۰۲ (UTC)