خواجوی کرمانی (غزلیات)/ای تنم کرده ز غم موئی و در مو زده خم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (ای تنم کرده ز غم موئی و در مو زده خم) از خواجوی کرمانی |
' |
ای تنم کرده ز غم موئی و در مو زده خم | وی دلم یک سر مو وز سر موئی شده کم | |
گر دلم باک ندارد ز غم عشق چه باک | ور غمم دست ندارد ز دل خسته چه غم | |
هم دل گرم گرم نیست درین ره همدل | هم دم مرد گرم نیست درین غم همدم | |
پیش چشمم ز حیا آب شود چشمهی نیل | وانگه از نیل سرشکم برود آب بقم | |
ای بصد وجه رخ خوب تو وجهی ز بهشت | وی بصد باب سرکوی تو بابی زارم | |
چون کنم وصف جمالت که دو رویست ورق | زانکه بی خون حرامی نبود وصل حرم | |
از تو چون صبر کنم زانکه نگردد ممکن | صبر درویش ز الطاف خداوند کرم | |
خیز خواجو که چو پرگار به سر باید گشت | هر که در دایرهی عشق نهادست قدم |