خواجوی کرمانی (غزلیات)/آید ز نی حدیثی هر دم بگوش جانم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (آید ز نی حدیثی هر دم بگوش جانم) از خواجوی کرمانی |
' |
آید ز نی حدیثی هر دم بگوش جانم | کاخر بیا و بشنو دستان و داستانم | |
من آن نیم که دیدی و آوازهام شنیدی | در من بچشم معنی بنگر که من نه آنم | |
گر گوش هوش داری بشنو که باز گویم | رمزی چنانکه دانی رازی چنانکه دانم | |
من بلبل فصیحم من همدم مسیحم | من پرده سوز انسم من پرده ساز جانم | |
من بادپای روحم من بادبان نوحم | من رازدار غیبم من راوی روانم | |
گاه ترانه گفتن عقلست دستیارم | در شرح عشق دادن روحست ترجمانم | |
عیسی روان فزاید چون من نفس برآرم | داود مست گردد چون من زبور خوانم | |
در گوش هوش پیچد آواز دلنوازم | وز پردهی دل آید دستان دلستانم | |
بی فکر ذکر گویم بیلهجه نغمه آرم | بی حرف صوت سازم بیلب حدیث رانم | |
پیوسته در خروشم زیرا که زخم دارم | همواره زار و زردم زانرو که ناتوانم | |
اکنون که صوفی آسا تجریدخرقه کردم | بنگر چو بت پرستان زنار برمیانم | |
ببریدهاند پایم در ره زدن ولیکن | با این بریده پایی با باد همعنانم | |
معذورم ار بنالم زیرا که میزنندم | لیکن چه چاره سازم کز خویش در فغانم | |
وقتی که طفل بودم هم خرقه بود خضرم | اکنون که پیر گشتم همدست کودکانم | |
خواجو اگر ندانی اسرار این معانی | از شهر بی زبانان معلوم کن زبانم |