خواجوی کرمانی (غزلیات)/آن نگینی که منش میطلبم با جم نیست
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (آن نگینی که منش میطلبم با جم نیست) از خواجوی کرمانی |
' |
آن نگینی که منش میطلبم با جم نیست | وان مسیحی که منش دیدهام از مریم نیست | |
آنکه از خاک رهش آدم خاکی گردیست | ظاهرآنست که از نسل بنی آدم نیست | |
گر چه غم دارم و غمخوار ندارم لیکن | شاد از آنم که مرا از غم عشقش غم نیست | |
دوش رفتم بدر دیر و مرا مغبچگان | چون سگ از پیش براندند که این محرم نیست | |
چه غم از دشمن اگر دست دهد صحبت دوست | مهره گر زانکه بدستست غم از ارقم نیست | |
در چنین وقت که دیوان همه دیوان دارند | کی دهد ملک جمت دست اگر خاتم نیست | |
در نیاری بکف ار زانکه ز دریا ترسی | لیکن آن در که توئی طالب آن در یم نیست | |
مده از دست و غنیمت شمر این یکدم را | که جهان یکدم و آندم بجز از این دم نیست | |
کژ مرو تا چو کمان پی نکنندت خواجو | روش تیر از آنست که در وی خم نیست |