تفاوت میان نسخه‌های «حافظ (غزلیات)/ای که دایم به خویش مغروری»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (clean up using AWB)
 
 
خط ۷: خط ۷:
 
| یادداشت =
 
| یادداشت =
 
}}
 
}}
 +
{{شعر}}
 
{{ب|ای که دایم به خویش مغروری|گر تو را عشق نیست معذوری}}
 
{{ب|ای که دایم به خویش مغروری|گر تو را عشق نیست معذوری}}
 
{{ب|گرد دیوانگان عشق مگرد|که به عقل عقیله مشهوری}}
 
{{ب|گرد دیوانگان عشق مگرد|که به عقل عقیله مشهوری}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژانویهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۲۳:۲۰

' حافظ (غزلیات) (ای که دایم به خویش مغروری)
از حافظ
'


ای که دایم به خویش مغروری گر تو را عشق نیست معذوری
گرد دیوانگان عشق مگرد که به عقل عقیله مشهوری
مستی عشق نیست در سر تو رو که تو مست آب انگوری
روی زرد است و آه دردآلود عاشقان را دوای رنجوری
بگذر از نام و ننگ خود حافظ ساغر می‌طلب که مخموری