جنگل‌کاری و درخت‌کاری در دهه نخست انقلاب شاه و ملت ۱۳۵۱ - ۱۳۴۱ خورشیدی
جنگل دارایی ملی است و باید در راستای « منافع ملی » و سود جامعه از آن بهره برداری کرد. پیش از انقلاب شاه و ملت سال ۱۳۴۱ خورشیدی جنگل‌های ایران که ثروت عظیم ملی را تشکیل می‌دهند به دست شماری مالکان بزرگ و سودجو از بین می‌رفت و هیچ گونه کاری در زنده نگاه داشتن جنگل‌ها و چراگاه‌ها انجام ندادند. با اجرای قانون اغالی مالکیت‌های خصوصی و تثبیت مالکیت ملی بر زمین‌های جنگلی، آن بخش از زمین‌های جنگل که مولد نیست با شرایط آسان و مناسب به شرکت‌های دامپروری واگذار شد تا در آنجا با بوجود آوردن چراگاه‌های مصنوعی، علوفه مرغوب فراهم سازند و پروژه‌های بزرگ جنگلداری بر پایه روش‌های علمی و نوین در منطقه‌های مولد پیاده شود و بهره‌برداری خلاف گذشته درست انجام یابد.
اجرای قانون ملی شدن جنگل‌ها در پیشرفت‌های بازرگانی و اقتصادی کشور نیز تاثیر به سرایی دارد زیرا
برنامه‌های جنگل کاری در دهه انقلاب
برنامه‌های جنگل کاری پیرامون تهران برای پاک ساختن هوای تهران بر پایه دستورهای اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر انجام گرفته و می‌گیرد. با افزایش جمعیت به پنج میلیون و نیم اهمیت جنگل کاری پیرامون تهران بیش از پیش روشن می‌شود. در غرب تهران جنگل کاری مهرآباد ۱۰۰ هکتار، خرگوش دره ۱۰۰ هکتار، پارک جنگل آریامهر ۶۰۰ هکتار ایجاد شده است.
در سال ۱۳۴۵ پارک بزرگ آریامهر به پهنه ۱۰۰۰ هکتار در غرب تهران گشایش یافت.
در سال ۱۳۴۶ جنگل دست کاشتی به پهنه ۱۰۰۰ هکتار در زمین‌های تپه‌های برفراز (مشرف) رودخانه سرخه حصار و قریه سرخه حصار تا پل فرح آباد بر روی این رودخانه ایجاد شد.
در سال ۱۳۴۷ پروژه جنگل کاری پیرامون شیراز با هزینه بیش از ده میلیون ریال از اعتبارات عمرانی کشور پیاده شد. پروژه جنگل کاری پیرامون شیراز نزدیک به دو سال پیش از تصویب مورد بررسی و پژوهش قرارگرفت و پیرامون فرودگاه شیراز و شرق شیراز برای جنگل کاری آماده شد. درختانی که در این منطقه نشانده شدند درختانی از گونه‌های سرو بودند.
در سال ۱۳۴۷ پارک جنگلی ایران در آیینی با شکوه به نام شهبانو فرح نامگذاری گردید. این جنگل از سوی وزارت منابع طبیعی در ۷۰۰ هکتار از تپه ماهور لویزان پدیدآورده شد. این پارک جنگلی ۶۰ کیلومتر راه ماشین رو دارد و ۶۰۰ هزار اصله درخت در کاشته شده است. درختان کاشته شده از گونه‌های کاج تهران، کاج سیاه، سرو خمره‌ای، سرو نقره‌ای، و هم چنین از پهن برگان چون اقاقیا، زبان گنجشک، ارغوان، افرا، داغداغان، چنار و نارون می‌باشد و برای آبیاری این منطقه وسیع در هر ثانیه به ۳۰۰ لیتر آب نیاز می‌باشد.
در سال ۱۳۴۸ بیش از ۵۰۰۰ هکتار از زمین‌های شمال در منطقه المده تا نشتارود مازندران از سوی وزارت منابع طبیعی ملی اعلام شد.