جــای عشــق بیدل شیرازی

نـــدارم طـــاقـــت جـــور تــو دیگــــر

جفــــــا تا کـــی کنـــــی الله اکبر

مرا صبــــری کـــه برد از یاد ایوب

تــرا خویـی که صد رحمت به آذر

وجـــــودم خـــاک شــد در رهــــگذارت

کـــه تا بو پا نهی روزیم بر سر

مرا آن نخــــل قد بهتــــر ز طـــوبی

تـرا آن لعـــل لب خوشتر ز کوثر

بســـی صـــورت به خــاطر نقش بستم

به این خوبـــی نمیگـــــردد مصّــور

دلم شــد جای عشــق و این عجب بین

که آن دریـــا و این از قطره کمتر

مرا جان بر لب از هجران چه حاصل

که با لعـــل لبـــش شســـتم ز کوثر

کجــــا جــــان میتوانـــــد برد بیـــرون

ز بحـــــر بیکــــران هرگــز شناور

به عمــــری در طلب هر ســــو دویدم

وصـــــــــال او نمیگــــردد میسّــــر

مرا چشـــمی است همچـــو چشـم خفاش

مر او را روی چون خورشید انور

تو خـــود هستی حجــــاب خویش بیدل

وگـــر نه خود حجابی نیست بر خور

در ویکی‌پدیا موجود است:

جــای عشــق بیدل شیرازی

M rastgar ‏۱ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۶:۵۹ (UTC)