تير جفا بیدل شیرازی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
غم نيست اگر جان رفت اندر غم جانانم | بر مقدمش افشاندم گر بود دو صد جانم |
از دست غمش سهلست آمد به لب ار جانم | هر لحظه چو جان بخشد لعل لب جانانم |
بس فتنه كه اندر دين زان نرگس فتانم | بس رخنه كه اندر دل زان ناوك مژگانم |
ديدم چو سر آن زلف سرگشته و حيرانم | بستم به پريشان دل زان روي پريشانم |
بر ديده ام ار آيد صد تير جفا در عشق | صادق نيم از رويت گر ديده بگردانم |
بي صبح جمال تو هر شب كه به روز آرم | غم خير شبي باشد چون شام صفهانم |
با سرو قدت پست است هر سرو كه در بستان | با آن رخ چون گل خار گلهاي گلستانم |
هر شب كه توئي در بزم من شمع نميسوزم | كز پرتو روي تو روز است شبستانم |
بي يار بود گلخن گر گلشن فردوس است | بيدوست بود دوزخ گر روضة رضوانم |
بار سيب درختانم خاطر نكشد ديگر | گر دست دهد از بخت آن سيب زنخدانم |
لعل لب شيرينش هم چاشني جانست | صد حيف كه ميباشد دور از لب و دندانم |
تلخ است مذاق جان از دست تُرش رويان | شيرين سخني بايد زان پستة خندانم |
گفتم كه ازين پس دل بیدل ندهم از دست | هندوي فسو ن سازش دل برد ز دستانم |
در ویکیپدیا موجود است:
M rastgar ۱ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۷:۲۰ (UTC)