بیدل شیرازی/نغمۀ چنگ

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو


تنگ شد بر دلم جهان فراخ چه کند تنگ دل سراچه و کاخ




بی توام دوزخست باغ بهشت بی توام خار گل بود بر شاخ




نالهٔ نای و نغمهٔ مطرب مویهٔ ماتم آیدم به صماخ




نغمهٔ چنگ و بانک های و هوی نالهٔ رود رود و آخا آخ




خود پرویزن است سینهٔ من بسکه از تیر غم شده سوراخ




تا بر دوست محترم باشی جامهٔ جان بشو ازین اوساخ




نسخهٔ شعر من که اعجاز است هفت کشور کنند استنساخ




من نه خود این صراط می پویم میرود خامه ام چنین گستاخ




چند بیدل ره سخن پوئی اشترت را رسید وقت مناخ