بیانات اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر هنگام باریابی نمایندگان مجلس سنا و مجلس شورای ملی و طبقه‌های مختلف مردم ۱۲ دی ماه ۱۳۴۰
| مجلس شورای ملی | اعلیحضرت همایون محمدرضا شاه پهلوی آریامهر بزرگ ارتشتاران | بیست و پنجمین سال شاهنشاهی اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر/ سال ۱۳۴۰ |
بیانات اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر هنگام باریابی نمایندگان مجلس سنا و مجلس شورای ملی و طبقه‌های مختلف مردم ۱۲ دی ماه ۱۳۴۰
تأمین قدرت و استقلال نیروی قضایی از آرزوهای دیرینه من بوده‌است، زیرا اساس استحکام و دوام و بقای هر جامعه، بنیاد قضایی آن است. ما چه در تاریخ کشور خودمان و چه در تاریخ سایر ممالک به نمونه‌های فراوانی از عدالت‌گستری پادشاهانی از قبیل انوشیروان دادگر و زنجیر عدالت او یا از فردریک کبیر آلمان و ماجرای معروف کلبه پیرزن برمی‌خوریم که همه حاکی از اهمیت اجرای اصل عدالت در هر جامعه‌ای است. البته آرزو و نظر ما همین است که تمام اشخاص درمقابل قانون یکسان باشند و هر کس مطمئن باشد که اگر حق دارد به حق خود خواهدرسید و اگر هم حق نداشته‌باشد، بداند که با زور و تشبث، کاری از پیش نخواهدبرد.
خوشبختانه امروز از اصول برنامه دولت است که دستگاه قضایی از هر جهت سالم و بی‌غرض و صالح باشد و با کمال قدرت بتواند به کارهای اساسی خود بپردازد. البته قدری گذشت زمان لازم است تا دستگاه قضایی ما چنان امتحانی از خود بدهد که مردم بدان ایمان بیاورند. هر اقدامی که قضات ما می‌کنند و خواهندکرد و هر اثری که از آنان ظاهر می‌شود باید در همین راه باشد که مردم یقین کنند این دستگاه، دستگاه عدالت است و هیچ عاملی چه زور و چه پول و چه هر چیز دیگر قادر نیست این دستگاه را به راهی ببرد که مخالف عدل و وجدان باشد.
درمورد دانشگاه، آرزوی ما همین است که این مرکز علمی روزبه‌روز کامل‌تر و مجهزتر شود، و البته نمی‌توانم یادآوری نکنم که تاکنون در راه تأمین این منظور چه کمکهای فراوانی به عمل آمده‌است.
تاکنون بارها گفته‌ام و باز می‌گویم که چه ما بخواهیم و چه نخواهیم (و البته دلیلی ندارد که نخواهیم) دانشجویان امروزی تا چند سال دیگر وظیفه‌دار اداره امور مختلف مملکت خواهندشد و بسیاری از آنها زمامداران آینده این کشور خواهندبود. بنابراین باید این زمامداران قهری آینده طوری تربیت بشوند که بفهمند چه باید بکنند و وظایف آنها نسبت به این ملت و مملکت چیست. اگر این تربیت کافی نباشد اساس این مملکت با آن همه افتخارات دیرین از هم پاشیده می‌شود و این امری است که متأسفانه نظایر بسیار دارد. این بستگی دارد به تشخیص و تصمیمی که استادان می‌گیرند و البته با همکاری و توجهی که دولت خواهدکرد، امید می‌رود این دستگاه برای مملکت مایه سربلندی و سعادت گردد. بدیهی است ما نیز در این مورد از هیچ کمکی مضایقه نخواهیم کرد.
باید مراقبت کنیم که برنامه‌های اقتصادی ثبات و دوام داشته‌باشد و اقتصاد کشور بر اساس سالمی ترقی و توسعه پیداکند تا نتایج سیاست اقتصادی و روشی که در این مورد در پیش گرفته‌ایم هر چه زودتر روشن شود و با استحکام بیشتری تحقق پیداکند. قطعاً روزبه‌روز وسیله و امکانات بیشتری فراهم خواهدشد تا در آینده گشایش زیادتری برای کارهای بیشتر به خصوص کارهای تولیدی حاصل شود و آثار این امر از هم‌اکنون پیدا است.
آینده وسیع و درخشانی را برای صنعت نفت ایران، به خصوص در رشته صنایع مشتقات نفتی پیش‌بینی می‌کنم. ما ناچاریم که به طور جدی در این جبهه وارد کار شویم. برای اینکه شاید آتیه صنعت در همه جا در آینده روی همین صنایع مشتقات نفتی باشد. خوشبختانه در این مورد ما از ملل پیشرفته جهان چندان عقب نیستیم، زیرا این صنعت، صنعت جدیدی است که بیش از پانزده سال از عمر آن نمی‌گذرد و اگر ما از حالا جداً وارد کار شویم خواهیم توانست در این رشته همگام با دیگران پیش برویم.
بازرگانان می‌باید با توجه به تعالیم مقدس اسلام و پیروی از آنها به وظایف خودشان عمل بکنند و با کار و کوشش خود منافع بیشتری به مردم و مملکت برسانند. امیدواریم وضع اقتصادی ما روزبه‌روز بهتر شود و در وضعیت بازار که اخیراً سخت بود، گشایش بیشتری پیداشود.
لازم است مطبوعات از هر جهت با اصول برنامه پنج‌ساله که طرح شده‌است، آشنا باشند تا بتوانند به نوبه خود افکار عمومی را چنان که باید با آن آشنا سازند. بد نیست در کانون مطبوعات یا در سازمان برنامه جلسه‌ای تشکیل دهید تا در آن از طرف متصدیان مربوطه به کلیه جزئیات این برنامه آشنایی پیداکنند. فکرمی‌کنم که در این صورت خود مطبوعات به آن مؤمن خواهندشد و درنتیجه خواهندتوانست مردم را نیز در این باره روشن کنند. به عقیده من لازم است همه بدانند که تا پنج سال دیگر اگر انشاءالله اتفاق غیر مترقبه‌ای پیش نیاید وضع مملکت چه خواهدبود و محققاً از این راه اطمینان خاطر نصیب همه خواهدشد.
بعضی القاء شبهه‌ها می‌شود که البته شایسته کمترین اعتنا و اهمیتی نیست، ولی حتی ذکر آنها نیز مایه تأسف و تعجب است. مثلاً در جایی خواندم که فکر تشکیل انجمنهای ایالتی و ولایتی تلقین خارجی‌ها است. اگر سابقه وجود این چنین انجمنها در کشورهای دیگر دلیل این باشد که این کار، کار خارجی است، در این صورت باید داشتن قانون اساسی ما که از بلژیک اقتباس شده‌است و مجلس و دادگستری و داشتن مطبوعات در مملکت ما نیز کار خارجی‌ها باشد، زیرا هیچ کدام از اینها را ما خودمان ابداع نکرده‌ایم. انجمنهای ایالتی و ولایتی حدود اختیارات مشخصی دارند که نمی‌توانند از آن تجاوز کنند و در قانون اساسی نیز تصریح شده‌است. وانگهی مگر آن وقت که پیشه‌وری دست به تجزیه آذربایجان زد و خیلی‌ها هم در تهران از او جانبداری کردند، انجمن ایالتی و ولایتی وجودداشت؟ ملاحظه می‌کنید که چگونه با الفاظ بازی می‌کنند. از همه مهمتر کیست که به اندازه خود من در حفظ وحدت مملکت ایران ذی‌نفع باشد و چه کسی بیشتر از من از تجزیه مملکت ضرر خواهدکرد؟ کی از تجزیه آذربایجان جلوگیری کرد؟ بدین جهت است که می‌گویم وظیفه مطبوعات است که همیشه راهنمای خوبی برای جامعه باشند و افکار عمومی را روشن کنند.
درمورد سازمان برنامه تذکر دادم که اساس کار ما بالابردن قدرت تولید و قدرت خرید و ترقی سطح زندگی عمومی است و نباید در این راه دلمان را به نتایجی که تاکنون گرفته‌ایم خوش کنیم، بلکه باید روزبه‌روز بیشتر جلو برویم و در این باره همکاری مطبوعات کمال لزوم را دارد.
درباره کارگران، در هر دستور و فرمانی که ما می‌دهیم مصالح طبقه کارگر و زحمتکش در درجه اول توجه قراردارد، و در هر امری که به دولت ابلاغ کرده‌ایم مخصوصاً لزوم حفظ و دفاع منافع این طبقه را یادآور شده‌ایم. چیزی که مایه خوشوقتی است این است که طبقات زحمتکش و کارگر ما خوب می‌فهمند که منافع واقعی آنها چیست و دشمنان ما نیز برخلاف ادعاهای خود به خوبی می‌دانند که این طبقه نجیب در مملکت ما از همه سالم‌تر و وطن‌دوست‌ترند و به هیچ وجه فکر تخریبی ندارند. قوه فعال مملکت در درجه اول همین طبقه است که خوشبختانه در یک محیط سالم و مثبت به کار خویش مشغول است و افراد آن وطن‌پرست‌ترین مردم کشور را تشکیل می‌دهند.