برنامه سازمان‌یافته عفو بین‌الملل علیه کشور و ملت ایران ۹ بهمن ماه ۲۵۳۵ شاهنشاهی
بهمن ماه ۲۵۳۵ به آگاهی همگان رسید که از سوی سازمان عفو بین‌المللی تعرض سیاسی جدید علیه ایران آماده شده است.[۱۷] سازمان عفو بین‌المللی پس از رو شدن برنامه سازمان داده خود علیه ایران، دست به تعرض جدیدی زد و تمام نیروهای خود را آماده ساخت تا جنبش تبلیغاتی گسترده علیه ایران به راه اندازد. لبه تیز حمله و برنامه جدید متوجه ساواک است. برنامه نوین سازمان عفو بین‌المللی در یک کنفرانس عمومی که روز ۲۹ بهمن ماه [۱۸ فوریه ۱۹۷۷] در آمستردام برگزار می‌شود طرح و تصویب خواهد شد.
سازمان عفو بین‌المللی مدعی است زندانیان سیاسی ایران که شمارشان چند هزار تن می‌باشد، از سوی ساواک شکنجه می‌شوند. عفو بین‌المللی می‌پندارد با گفتن اینکه شمار زندانیان سیاسی در ایران چند هزار نفر است، ممکن است بتواند مخالفین آلمانی و کشورهای دیگر را در بن بست قرار دهد. سازمان در حقیقت دست به آخرین تلاش ممکن زده است، چون هیچ مدرکی که بتواند این موضوع را ثابت کند ندارد. اما عفو بین‌المللی هم هیچوقت به دنبال آن نبوده که گفته او را حتماً بپذیرند و یا او را بپذیرد، بلکه هدف برای او ایجاد جنجال و سر و صدا علیه ایران یا کشور مورد نظر است.
برگزاری نشست نوین سازمان عفو بین الملل در آمستردام که در روز ۱۸ فوریه برپا می‌شود، تنها بدین روی است. این کنفرانس گویا بزرگ خواهد بود، زیرا برای شرکت در آن سدها تن فراخوانده شده‌اند. بنا به خبری که در رسانه‌های غرب چاپ شده، مبلغ کلانی نیز در حدود یکصد هزار دلار برای آن اعتبار تعیین شده است. معمولاً منابع مالی سازمان عفو بین‌المللی روشن نیست اما این بار آشکار است که از سازمان‌های مخفی شرق و غرب تغذیه می‌شود منتهای با دو هدف متفاوت. کمک شرق بستگی به این دارد که کشور مورد حمله کیست و کمک غرب نیز مربوط به موضوع مورد حمله می‌باشد. برای نمونه به تازگی، یک شبه سازمان عفو بین‌المللی در اتریش دست به اعتراض و حمله درباره زندانیان سیاسی در چکسلواکی زده است. هنوز به درستی روشن نیست که این عمل سر خود از سوی خود شعبه انجام گرفت و مرکز سازمان در لندن، پس از رو شدن برنامه‌های سازمان علیه ایران و حمله‌های شدید شعبه آلمانی ناچار شد که برنامه مبارزه با چکسلواکی را تصویب کند یا آنکه مرکز شعبه برای کم کردن فشار این ابتکار را به کار برد. بی‌گمان برای پول رسانی به سازمان عفو بین‌المللی همه دستگاه‌های امنیتی شرق و غرب دخالت دارند.
بیشتر سازمان‌های همانند سازمان عفو بین‌المللی یا کنفدراسیون دانشجویان و دیگر گروه‌های مخالف با ایران، افزون بر دریافت پول از منابع خاص یک رویه نمایشی هم دارند. آن‌ها برای گردآوری پول، حق عضویت می‌گیرند و از دیگران هم کمک جمع‌آوری می‌کنند. راه‌های دیگر برگزاری جشن و تظاهرات و مسافرت‌های دست‌جمعی و برگزاری سمینار و کنگره از هواداران خود به ویژه محافل و سازمان‌های چپ می‌باشد. در حقیقت پول مهم را از همین کانال دریافت می‌دارند. در همه این موارد شعار و عنوان «کمک به خانواده زندانیان سیاسی» است در کنار آن گاهی عناوین دیگر از قبیل کمک به سیل‌زدگان، کمک به زلزله‌زدگان و همانند آن هم دیده می‌شود، اما هیچگاه روشن نشده که این پول‌ها به سیل‌زدگان یا زلزله‌زدگان یا به گفته آن‌ها به خانواده چند هزار زندانیان سیاسی ایران داده شده است. نه از آن‌ها پرسیده شده و نه آن‌ها خودشان جواب دادند.
در این‌جا برای آنکه سرچشمه مالی سازمان عفو بین‌المللی یا کنفدراسیون بهتر روشن شود باید ریشه حملات آن‌ها را شناخت. گزارش‌های مستندی وجود دارد که در این گزارش‌ها ریشه حملات سازمان عفو بین‌المللی چنین آمده است:
۱- منشاء اول کمونیزم بین‌المللی است. تکلیف این منشاء روشن است چون ایران علیه کمونیزم بین‌المللی مبارزه گسترده داخلی و خارجی دارد. کمونیزم بین‌المللی هم از کنفدراسیون و هم از سازمان عفو بین‌المللی حداکثر استفاده را می‌برد و آن سان که پیداست، کنفدراسیون از وابستگی به آن زیاد پرهیز ندارد و به جز آنکه جناح‌ها و دسته‌های داخلی آن مقاومت‌هایی دارند اما سازمان عفو بین‌المللی از آشکار شدن منبع مالی سخت واهمه دارد، زیرا این سازمان پایه ای وابسته به سازمان ملل متحد است. در حقیقت تکذیب و اعلامیه اخیر سازمان بین‌المللی عفو که بعد از فاش شدن برنامه آن در مطبوعات آلمان و ایران انجام گرفت، به خاطر این بود که سازمان حق نداشت علیه ایران- که یک عضو سازمان ملل متحد است- هیچگونه اقدام سیاسی به عمل آورد. سازمان موظف است تمام اقدامات خود را در چهارچوب کمک به زندانیان سیاسی انجام دهد، در حالیکه برنامه فاش شده اقدامات وسیع سازمان را علیه دولت ایران و اعتبار ایران در سطح جهانی نشان می‌داد و روشن می‌ساخت که سازمان وسیله‌ای در دست جناح‌های سیاسی بین‌المللی شده است. مسئله دیگری که در همین گزارش به آن اشاره شده، مربوط به وضع ویژه ایران در صحنه بین‌المللی است.
در این گزارش گفته شده که ایران به علت پیشرفت سریع در سال‌های اخیر و پیدایش غیر منتظره در صحنه سیاست بین‌المللی و لغو امتیازات نفت دیگر امتیازات اقتصادی که پیشتر در دست خارجیان بود، و جلوگیری از مداخله سیاسی و اقتصادی بیگانگان، بخصوص کشورهای ثروتمند سرمایه‌داری و ابرقدرت‌های شرق و غرب و مبارزات صد استعماری و کمونیزم (استعمار سرخ و سیاه) از چند سال پیش مورد حمله هر دو جناح جهانی است.
به درستی، سازمان عفو بین‌المللی از طریق این منابع جهانی علیه ایران تغذیه و تجهیز و گاهی رهبری می‌شود. به همین جهت در بعضی موارد دیده می‌شود که بعضی حملات سازمان مورد تأیید غرب نیست اما رویهمرفته همه مخالفین ایران از جمله سازمان‌های مخفی شرق و غرب از سازمان برای نیات‌شان به طور وسیع استفاده می‌کنند. مورد دیگر که بسیار مهم است نقش ایران در سازمان اوپک است. در این مورد سازمان‌های مخصوصی در غرب و علنی‌تر از همه شرکت‌های نفتی و مطبوعات وابسته به آن در غرب، علیه ایران فعالیت شدید دارند. آن‌ها کوشش دارند که ایران را بترسانند و با جنجال و سر و صدا علیه ایران وی را از تعقیب نقش فعال خود در اوپک بازدارند. رویه کار این است که سازمان و شرکت‌های نفتی روزنامه‌ای کوچک را به قیمت مناسب می‌خرند و از طریق آن‌ها مطالب هجو و اهانت‌آمیزی علیه مقامات ایران منتشر می‌سازند. سازمان عفو بین‌المللی هم یکی از منابع خریداری شده است. در پایان باید این نکته را هم یادآوری کرد که در همه این برنامه‌ها دانشجویان منحرف ایرانی نقش دونده و فعالی دارند. متأسفانه تعدادشان قابل توجه است چون بسیاری از آن‌ها قریب ۲۰ سال است که به اسم دانشجو این کار را حرفه خود ساخته و همیشه در همه فعالیت‌های مختلف دولت ایران پیشاپیش می‌دوند و نام‌شان بر سر زبان‌ها و روزنامه‌ها است. سازمان عفو بین‌المللی با تجهیز همه نیروهای ذکر شده فوق تصمیم دارد روز ۱۸ فوریه در یک اجلاسیه بزرگ علیه ایران سر و صدا بکند و به احتمال قوی طبق شیوه دائمی از طریق روزنامه‌ها و چاپ و انتشار بروشورهای مخصوص و انتشار مطالب جعلی و اعلام تعداد چند هزار زندانی و نظیر آن یک موج تبلیغاتی وسیع علیه ایران به راه اندازد. این نامه جای برنامه شکست خورده و فاش شده قبلی را خواهد گرفت.