اوحدی مراغهای (غزلیات)/یار ار نمیکند به حدیث تو گوش باز
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | اوحدی مراغهای (غزلیات) (یار ار نمیکند به حدیث تو گوش باز) از اوحدی مراغهای |
' |
یار ار نمیکند به حدیث تو گوش باز | عیبی نباشد، ای دل مسکین، بکوش باز | |
چون پیش او ز جور بنالی و نشنود | درمانت آن بود که بر آری خروش باز | |
هر گه که پیش دوست مجال سخن بود | رمزی سبک در افکن و میشو خموش باز | |
ای باد صبح، اگر بر آن بت گذر کنی | گو: آتشم منه، که در آیم به جوش باز | |
حیران از آن جمال چنانم که بعد ازین | گر زهر میدهی نشناسم ز نوش باز | |
گفتی به دل که: صبر کن، او بیقرار شد | دل را خوشست با سخنانت به گوش باز | |
خواهم بر آستان تو یک شب نهاد سر | آن امشبست گر نبرندم به دوش باز | |
چون سعی ما به صومعه سودی نمیکند | زین پس طواف ما و در میفروش باز | |
گر اوحدی به هوش نیاید شگفت نیست | مست غم تو دیرتر آید به هوش باز |