اوحدی مراغهای (غزلیات)/نه به اندازهی خود یار گزیدی، ای دل
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | اوحدی مراغهای (غزلیات) (نه به اندازهی خود یار گزیدی، ای دل) از اوحدی مراغهای |
' |
نه به اندازهی خود یار گزیدی، ای دل | تا رسیدی به بلایی که شنیدی، ای دل | |
سپر ناوک آن غمزه چرا گشتی باز؟ | که به زخمی چو کبوتر برمیدی، ای دل | |
صفت بار بلایی، که کنون بر دل ماست | بارها گفتم و از من نشنیدی، ای دل | |
بیدلی رفتی و خود را بشکستی، ای تن | ترک سر گفتی و پشتم بخمیدی، ای دل | |
پیرهن چند کنم پاره ز سودای تو من؟ | بس کن این پرده که بر من بدریدی، ای دل | |
هر دم از غصه جهانی بفروشی بر ما | سر خود گیر، که ما را نخریدی، ای دل | |
گرد این درد مپوی و سخن درد مگوی | که ازین باغ بجز درد نچیدی، ای دل | |
گر ز قدش نتوان جست کنار، از لب او | گوشهای گیر، که بسیار دویدی، ای دل | |
اوحدی در کشد از دست تو دامن روزی | کین فضیحت به سر او تو کشیدی، ای دل |