اوحدی مراغهای (غزلیات)/مرا گر ز وصل تو رنگی برآید
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | اوحدی مراغهای (غزلیات) (مرا گر ز وصل تو رنگی برآید) از اوحدی مراغهای |
' |
مرا گر ز وصل تو رنگی برآید | رها کن، که نامم به ننگی برآید | |
عجب دان که از کارگاه ملاحت | جهان را بینگ توینگی برآید | |
بسی قرن باید که از باغ خوبی | نهالی چنین شوخ شنگی برآید | |
چنان شکری، کز دهان تو خیزد | مپندار کز هیچ تنگی برآید | |
از آن زلف مشکین اگر دام سازی | ز هر حلقهای پالهنگی برآید | |
به امید صلح و کنار تو خواهم | که هر شب مرا با تو جنگی برآید | |
ز چنگت غمت هر دمی نالهی من | به زاری چو آواز چنگی برآید | |
کمان جفا میکشی سخت و ترسم | گریزان شوی چون خدنگی برآید | |
بدو نام قربان من کرده باشی | گر از کیش جورت ترنگی برآید | |
سراسیمه، گفتی: ندانم چرایی؟ | بدانی، چو پایت به سنگی برآید | |
صبوری کند اوحدی، کین تمنا | از آن نیست کو بیدرنگی برآید |