اوحدی مراغهای (غزلیات)/شب و روز مونس من غم آن نگار بادا
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | اوحدی مراغهای (غزلیات) (شب و روز مونس من غم آن نگار بادا) از اوحدی مراغهای |
' |
شب و روز مونس من غم آن نگار بادا | سر من بر آستان سر کوی یار بادا | |
دلش ارچه با دل من به وفا یکی نگردد | به رخش تعلق من، نه یکی، هزار بادا | |
چو رضای او در آنست که دردمند باشم | غم و درد او نصیب من دردخوار بادا | |
ز ملامت رقیبان نکند گذار بر من | که بت من از رقیبان به منش گذار بادا | |
سخن کنار پر خون که مراست هم بگویم | به میان لاغر او، که درین کنار بادا | |
چو باختیار کردم دل و جان فدای آن رخ | گر ازو کنم جدایی نه باختیار بادا | |
به من، ای صبا، نسیمی ز بهار دولت او | برسان، که سال و ماهت همه نو بهار بادا | |
چه کند مرا رقیبش همه سال دور از آن رخ؟ | که چو من بدرد دوری همه ساله زار بادا | |
لب او چو باز پرسد دل عاشقان خود را | دل ریش اوحدی نیز در آن شمار بادا |