اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/سر نگردانم ازو، گر به سرم گرداند

'

اوحدی مراغه‌ای (غزلیات) (سر نگردانم ازو، گر به سرم گرداند) از اوحدی مراغه‌ای

'

سر نگردانم ازو، گر به سرم گرداند		بنهم گردن، اگر خاک درم گرداند
نه چنان بسته‌ی مهرم که بپیچانم رخ		وقت شمشیر زدن گر سپرم گرداند
روی بنمود و چو مشتاق شدم، بار دگر		باز پوشید، که مشتاق ترم گرداند
گاه آنست که: یاد لب شیرینش باز		همچو فرهاد به کوه و کمرم گرداند
ای نسیم سحر، از خود به فغانم، برسان		خبر او، که ز خود بی‌خبرم گرداند
پیش ازینم خبر از پا و سر خود می‌بود		وقت آنست که بی‌پا و سرم گرداند
اوحدی در غمش ار ناله چنین خواهد کرد		زود باشد که به گیتی سمرم گرداند