اوحدی مراغهای (غزلیات)/دل سرای خاص داشت از مجلس عامش مگوی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | اوحدی مراغهای (غزلیات) (دل سرای خاص داشت از مجلس عامش مگوی) از اوحدی مراغهای |
' |
دل سرای خاص داشت از مجلس عامش مگوی | جان چو با جانان نشست از پیک و پیغامش مگوی | |
مرغ جان ما، که از بار بدن بودش قفس | باز دست شاه گشت از دانه و دامش مگوی | |
ما از آن یوسف به بادی قانعیم، ای باد صبح | بوی پیراهن چو آوردی ز اندامش مگوی | |
ای که میگویی: خیال او توان دیدن به خواب | مرد چون شوریده گشت از خواب و آرامش مگوی | |
آنکه روی دوست دید او را به کفر و دین چه کار؟ | وانکه مست عشق گشت از کفر و اسلامش مگوی | |
چند گویی: پختهای باید که گردد گرد او؟ | سینهی ما سوختست از پخته و خامش مگوی | |
دوش میگفتی: ندانستم که خون من که ریخت؟ | آنکه میدانی همانست، اوحدی، نامش مگوی |