اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/در گمانی که: به غیر از تو کسی یارم هست؟

'

اوحدی مراغه‌ای (غزلیات) (در گمانی که: به غیر از تو کسی یارم هست؟) از اوحدی مراغه‌ای

'

در گمانی که: به غیر از تو کسی یارم هست؟		غلطست این، که به غیر از تو نپندارم هست
حیفت آمد که: دمی بی غم هجران باشم		زانکه امید به وصل تو چه بسیارم هست!
آخر، ای باد، که داری خبر از من تو بگوی:		گر شنیدی که بجز فکرت تو کارم هست؟
گر بغیر از کمر طاعت او می‌بندم		بر میان کفر همی بندم و زنارم هست
در نهان چاره‌ی بند غم او می‌سازم		با کسی گر سخنی نیز به ناچارم هست
گفت: بیخت بکنم، گر گل وصلم جویی		بکند بیخ من آن دلبر و اقرارم هست
زر طلب می‌کند آن ماه و ندارم زر، لیک		تن بی‌زور و رخ زرد و دل زارم هست
گرچه از چشم بینداخت مرا یار، هنوز		گوش بر مرحمت و چشم به دیدارم هست
نار آن سینه و سیب زنخ و غنچه‌ی لب		به من آور، که دلم خسته‌ی بیمارم هست
سر آن نیست مر کز طلبش بنشینم		تا توان قدم و قوت رفتارم هست
اوحدی وار ز دل بار جهان کردم دور		به همین مایه که: پیش در او بارم هست