اوحدی مراغهای (غزلیات)/در ضمیر ما نمیگنجد بغیر از دوست کس
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | اوحدی مراغهای (غزلیات) (در ضمیر ما نمیگنجد بغیر از دوست کس) از اوحدی مراغهای |
' |
در ضمیر ما نمیگنجد بغیر از دوست کس | هر دو عالم را به دشمن ده، که ما را دوست بس | |
یاد میدار آنکه: هستی هر نفس با دیگری | ای که بییاد تو هرگز بر نیاوردم نفس | |
میروی چون شمع و خلقی از پس و پیشت روان | نی غلط گفتم، نباشد شمع را خود پیش و پس | |
غافلست آنکو به شمشیر از تو میپیچد عنان | قندرا لذت مگر نیکو نمیداند مگس؟ | |
کویت از اشکم چو دریا گشت و میترسم از آنک | بر سر ایند این رقیبان سبکبارت چو خس | |
یار گندم گون بما گر میل کردی نیم جو | هر دو عالم پیش چشم ما نمودی یک عدس | |
خاطرم وقتی هوس کردی که: بیند چیزها | تا ترا دیدم، نکردم جز به دیدارت هوس | |
دیگران را از عسس گر شب خیالی در سرست | من چنانم کز خیالم باز نشناسد عسس | |
اوحدی، راهش به پای لاشهی لنگ تو نیست | بعد ازین بنشین که گردی بر نخیزد زین فرس |