اوحدی مراغهای (غزلیات)/تا دل ما با تو کرد روی ارادت
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | اوحدی مراغهای (غزلیات) (تا دل ما با تو کرد روی ارادت) از اوحدی مراغهای |
' |
تا دل ما با تو کرد روی ارادت | هیچ نیاید ز ما مخالف عادت | |
گر چه کم ما گرفتهای تو ز شوخی | عشق تو افزون شدست و مهر زیادت | |
رنگ سلامت ندیدم و رخ شادی | از برمن تا برفتهای به سعادت | |
آنکه ز درد جدایی تو بمیرد | زنده نداند شدن به حشر و اعادت | |
داروی رنج خود از طبیب نپرسم | گر تو قدم رنجه میکنی به عیادت | |
همچو شهیدان تنش به خاک نپوسد | هر که به تیغ غم تو یافت شهادت | |
دایه بهمهرت برید ناف دل من | پس به کنارم گرفت روز ولادت | |
چشم تو آنجا که دست برد به دستان | سر بنهادند زیرکان به بلادت | |
اوحدی از درد دوری تو بنالید | با تو چو سودش نکرد صبر و جلادت | |
او نه به مهرت سری نهاد، که هرگز | خود ز زمین بر نداشت روی ارادت |