اوحدی مراغهای (غزلیات)/بمیرم چشم مستت را که جانم زنده میدارد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | اوحدی مراغهای (غزلیات) (بمیرم چشم مستت را که جانم زنده میدارد) از اوحدی مراغهای |
' |
بمیرم چشم مستت را که جانم زنده میدارد | دلم را با خیال خود به جان با زنده میدارد | |
به نقد اندر بهشتست آنکه در خلوت سرای خود | چنان شاخ گل و سرو سهی نازنده میدارد | |
دعای عاشقان تست در شبهای تنهایی | که روز دولت حسن ترا پاینده میدارد | |
ز چشمت مردمی دیدیم و از روی تو نیکویی | ولی زلف سیه کار تو ما را زنده میدارد | |
مباد، ای اوحدی، هرگز ترا با خسروان کاری | غلام لعل شیرین شو، که نیکو بنده میدارد | |
مرا بس باشد این دولت که آن مهروی هر صبحی | دلم را همچو روی خویشتن فرخنده میدارد |