اوحدی مراغهای (غزلیات)/ای نرگست به شوخی صدبار خورده خونم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | اوحدی مراغهای (غزلیات) (ای نرگست به شوخی صدبار خورده خونم) از اوحدی مراغهای |
' |
ای نرگست به شوخی صدبار خورده خونم | بر من ترحمی کن،بنگر: که بیتو چونم؟ | |
غافل شدی ز حالم، با آنکه دور بینی | عاجز شدم ز دستت، با آنکه ذوفنونم | |
تریاک زهر خوبان سیمست و من ندارم | درمان درد عاشق صبرست و من زبونم | |
هر کس گرفت با خویش از ظاهرم قیاسی | بگذار تا ندانند احوال اندرونم | |
گر خون خود بریزم صدبار در غم تو | دانم که: بار دیگر رخصت دهی به خونم | |
دل خواستی تو از من، تشریف ده زمانی | گر جان دریغ بینی، از عاشقان دونم | |
از بس فسون که کردم افسانه شد دل من | خود در تو نیست گیرا افسانه و فسونم | |
میم دهان خود را از من نهان چه کردی؟ | باری، نگاه میکن در قامت چو نونم | |
گر اوحدی سکونی دارد، صبور باشد | من چون کنم صبوری آخر؟ که بیسکونم |