اوحدی مراغهای (غزلیات)/ای روشن از رخ تو زمین و زمان همه
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | اوحدی مراغهای (غزلیات) (ای روشن از رخ تو زمین و زمان همه) از اوحدی مراغهای |
' |
ای روشن از رخ تو زمین و زمان همه | تاریک بیتو چشم همین و همان همه | |
از خود ترا به چشم یقین دیده عاشقان | و افتاده از یقین خود اندر گمان همه | |
از مشتری به نقد، چو دلال، حسن تو | زر برده و متاع تو اندر دکان همه | |
در عالم از رخ تو نشانی شده پدید | و افتاده عالمی ز پی آن نشان همه | |
چشم تو عرضه کرده ز هر سو هزار ترک | با ما نهاده تیر جفا در کمان همه | |
دیدم که با تو ناله و فریاد سود نیست | دادم به باد عشق تو سود و زیان همه | |
چون غنچه در هوای تو یک بارگی دلیم | چون بید نیستیم ز عشقت زبان همه | |
کرد آشکار صورت خوبت هزار حسن | و آن حسنها ز دیدهی صورت نهان همه | |
چشم ترا به کشتن ما تیغ بر کمر | ما را به جستن تو کمر بر میان همه | |
گر کارکرد قهر تو، دادیم سر ز دست | ور یار گشت لطف تو، بریدم جان همه | |
از بس که پر شدم ز صفات کمال تو | نزدیک شد که پر شود از من جهان همه | |
در عرض دیدن تو دل تنگ اوحدی | خطی به خون نبشته و ما در ضمان همه |