انوری (قصاید)/می بیاور که جشن دستورست
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | انوری (قصاید) (می بیاور که جشن دستورست) از انوری |
' |
می بیاور که جشن دستورست | جشن عالی سرای معمورست | |
قبهای کز نوای مطرب او | کوه را در سر از صدا سورست | |
قبهای کز فروغ دیوارش | آسمان پر تموج نورست | |
صورتش را قضای شهوت نیست | که گجش را مزاح کافورست | |
تری و خشکی موادش را | آب چون آفتاب مزدورست | |
آفتاب بروج سقفش را | تابش آفتاب با حورست | |
ماه از آسیب سقفش از پس از این | نگذرد بر سپهر معذورست | |
که ز مخروط ظل او همه ماه | خایفست از خسوف و رنجورست | |
چشم بد دور باد ازو که ز لطف | چشمهی عرصهی نشابورست | |
نی خطا گفتم این دعا ز چه روی | زانکه خود چشم بد ازو دورست | |
دست آفت بدو چگونه رسد | تا درو نیم دست دستورست | |
ناصر دین حق که رایت دین | تاکه در فوج اوست منصورست | |
طاهربن المظفر آنکه ظفر | بر مراد و هواش مقصورست | |
آنکه ملک بقاش را شب و روز | از سواد و بیاض منشورست | |
حلم او را تحمل جودی | رای او را تجلی طورست | |
جرعهی خنجر خلافش را | چون اجل صد هزار مخمورست | |
جبر فرمانش را که نافذ باد | چون قضا صدهزار مجبورست | |
قهر او قهرمان آن عالم | که درو روزگار مقهورست | |
جود او کدخدای آن کشور | که از او احتیاج مهجورست | |
عدل او ار مگر که آمر عدل | بعد ازو هرکه هست مامورست | |
امر او ملاک الرقابی نیست | که به ملک نفاذ مغرورست | |
رای او نور آفتابی نه | که به تعقیب سایه مشهورست | |
آتش اندر تب سیاست اوست | طبع او زان همیشه محرورست | |
ابر را رافت از رعایت اوست | سعی او زان همیشه مشکورست | |
جرعهی جام حکم او دارد | باد از آن در مسیر مخمورست | |
ای قدر قدرتی که با عزمت | زور بازوی آسمان زورست | |
سخرهی ترجمانی قلمت | هرچه در ضمن لوح مسطورست | |
نشر اموات می کند به صریر | مگرش آفرینش صورست | |
کشف اسرار می کند به رموز | به رموزی که در منثورست | |
وصف مکتوب او همی کردم | به حلاوت چنانکه مذکورست | |
شهد گفت آن کمر که میدانی | زین سبب بر میان زنبورست | |
عجبا لا اله الا الله | کز کمالت چه حظ موفورست | |
تا که مقدور حل و عقد قضا | در حجاب زمانه مستورست | |
دست فرسود حل و عقد تو باد | هرچه در ملک دهر مقدورست | |
روزگارت چنان که نتوان گفت | که درو هیچ روز محذورست | |
هم از آن سان که بوالفرج گوید | روزگار عصیر انگورست |