امیر خسرو دهلوی (گزیده از مجنون و لیلی)/گویندهی این کهن فسانه
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | امیر خسرو دهلوی (گزیده از مجنون و لیلی) (گویندهی این کهن فسانه) از امیر خسرو دهلوی |
' |
گویندهی این کهن فسانه | زان شعله چنین کشد زبانه | |
کان شمع نهان گداز شب خیز | پروانه صفت بر آتش تیز | |
کبکی که شکسته بال باشد | شاهین زندش چه حال باشد | |
چون غم زده را در ان تحیر | از خوردن غم درونه شد پر | |
بس کانده سینه شد فزونش | از دل به دهن رسید خونش | |
تیمار دلش، به جان نگنجید | جان خود چه، که در جهان نگنجید | |
شد در پی آنکه دل بکاود | وز غم قدری برون تراود | |
کاغذ طلبید و خامه برداشت | ترتیب سواد نامه برداشت | |
سودای جگر به نامه میریخت | خونابه ز نوک خامه میریخت | |
کاغذ چو تمام شد، نوردش | از خون دو دیده مهر کردش | |
وانگه طلبید قاصدی چست | کز باد به تک حریف میجست | |
دادش که: ببر بران خرابش | باز آور به من رسان جوابش | |
قاصد شد و آن صحیفه را برد | وانجا که سپرد دنیست، بسپرد | |
مجنون، که بدید نامهی دوست | میخواست برون فتادن از پوست | |
دید از قلم جراحت انگیز | در دوده سرشته آتش تیز |