امیر خسرو دهلوی (انتخاب از مثنویات)/شه به چنین وقت برآهنگ می
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | امیر خسرو دهلوی (انتخاب از مثنویات) (شه به چنین وقت برآهنگ می) از امیر خسرو دهلوی |
' |
شه به چنین وقت برآهنگ می | رخش طرب کرد روان پی به پی | |
باده همی خورد و نمیخورد غم | عیش همی کرد و نمی کرد کم | |
ریخته ساقی منی رنگین به جام | می ز لب شاه رسیده به کام | |
گرم شد آوازه که خورشید شرق | تافته شد بر خط مغرب چو برق | |
ناصردین و شه کشور کشای | تیغ برآورد و بکین کرد رای | |
راند زلکهنوتی و دریای هند | تا سپهش گرد برآرد زسند | |
نیست جز ین در شب و روزش سخن | کین منم اسکندر دارا شکن | |
مردمک دیدهی من کیقباد | کافسرجد ، فر بزرگیش داد | |
گرچه جهانگیر شد و تاجدار | نیست جهاندیدهتر از من بکار | |
تخت پدر کز پی پای من ست | هر همه دانند که جای من ست | |
حاصل ازین حادثه کامد پدر | شاه جهان یافت پیاپی خبر | |
کرد اشارت که دلیران رزم | ساخته دارند همه ساز عزم | |
جمع شدند از امرای دیار | از ملک و خان و شه و شهریار | |
تیغ زنان همه اقلیم هند | نیزه گذاران نواحی سند | |
روز دوشنبه، بگهی چاشت گاه | در مه ذی الحجه، به پایان ماه | |
رایت منصور و به بالا کشید | ماه علم سر به ثریا کشید |