سیف فرغانی (غزلها)/ای شده حسن تو را پیشه جهان آرایی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سیف فرغانی (غزلها) (ای شده حسن تو را پیشه جهان آرایی) از سیف فرغانی |
' |
ای شده حسن تو را پیشه جهان آرایی | عادت طبع من از وصف تو شکرخایی | |
ماه را زرد شود روی چو در وی نگری | روز را خیره شود چشم چو رخ بنمایی | |
یا بدان لب بده از وصل نصیب عشاق | یا چنان کن که چنین روی به کس ننمایی | |
بوسهای دادی و پس طیره شدی، لب پیش آر | تا همانجا نهمش باز اگر فرمایی | |
ز انتظار شب وصل تو مرا روز گذشت | میندانم که چرا منتظر فردایی | |
بس که در آرزوی وصل تو چشمم بگریست | خواب را آب ببرد از حرم بینایی | |
ای دل خام طمع آب برین آتش زن | چند بر خاک درش باد همی پیمایی | |
ذرهی گم شدهای در هوس خورشیدی | قطرهی خشک لبی در طلب دریایی | |
من از این در نروم ز آنک گروهی عشاق | روی معشوق بدیدند به ثابت رایی | |
بلبل از باغ چو بیرون نرود گل بیند | زاغ بر مزبله گردد چو بود هرجایی | |
سیف فرغانی تا کی به تمنا گوید | بود آیا که خرامان ز درم بازآیی؟ |