سعدی (غزلیات)/زنده شود هر که پیش دوست بمیرد

'

سعدی (غزلیات) (زنده شود هر که پیش دوست بمیرد) از سعدی

'

زنده شود هر که پیش دوست بمیرد مرده دلست آن که هیچ دوست نگیرد هر که ز ذوقش درون سینه صفاییست شمع دلش را ز شاهدی نگزیرد طالب عشقی دلی چو موم به دست آر سنگ سیه صورت نگین نپذیرد صورت سنگین دلی کشنده سعدیست هر که بدین صورتش کشند نمیرد