اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/من درین شهر پای بند توام

از مشروطه
نسخهٔ تاریخ ‏۸ سپتامبر ۲۰۱۱، ساعت ۲۱:۵۰ توسط Bellavista1957 (گفتگو | مشارکت‌ها) (clean up using AWB)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخه جدیدتر← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
' اوحدی مراغه‌ای (غزلیات) (من درین شهر پای بند توام)
از اوحدی مراغه‌ای
'


من درین شهر پای بند توام عاشق قامت بلند توام مرده‌ی آن دهان چون پسته کشته‌ی آن لب چو قند توام می‌دوانی و می‌کشی زارم چون بدیدی که در کمند توام ای هلاک دلم پسندیده دولتی باشد از پسند توام گذری می‌کن، ار طبیب منی آتشی می‌نه، ار سپند توام گو: رفیقان سفر کنند که من نتوانم، که پای بند توام ز اوحدی باز پرس حال، که من تا چه غایت نیازمند توام؟