عطار (غزلیات)/بیار آن جام می تا جان فشانیم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | عطار (غزلیات) (بیار آن جام می تا جان فشانیم) از عطار |
' |
بیار آن جام می تا جان فشانیم نثاری بر سر جانان نشانیم بیا جانا که وقت آن درآمد که جان بر جام جانافشان فشانیم چو بر جان آشکارا گشت جانان ز غیرت جان خود پنهان فشانیم دمی کز ما برآید بی غم او در آن ماتم بسی طوفان فشانیم چو دریا در خروش آییم وانگه ز چشم خونفشان باران فشانیم وگر در دیده آید غیر او کس نمک در دیدهی گریان فشانیم همان بهتر که در عشقش چو عطار در از دریای بیپایان فشانیم