سعدی (باب هشتم در شکر بر عافیت)/ز ره باز پس مانده‌ای می‌گریست
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| ' | سعدی (باب هشتم در شکر بر عافیت) (ز ره باز پس مانده‌ای می‌گریست) از سعدی |
' |
| ز ره باز پس مانده‌ای می‌گریست | که مسکین تر از من در این دشت کیست؟ | |
| جهاندیده‌ای گفتش ای هوشیار | اگر مردی این یک سخن گوش دار | |
| برو شکر کن چون به خر برنه‌ای | که آخر بنی آدمی، خر نه‌ای |