اوحدی مراغه‌ای (غزلیات)/ای روشن از رخ تو زمین و زمان همه

'

اوحدی مراغه‌ای (غزلیات) (ای روشن از رخ تو زمین و زمان همه) از اوحدی مراغه‌ای

'

ای روشن از رخ تو زمین و زمان همه		تاریک بی‌تو چشم همین و همان همه
از خود ترا به چشم یقین دیده عاشقان		و افتاده از یقین خود اندر گمان همه
از مشتری به نقد، چو دلال، حسن تو		زر برده و متاع تو اندر دکان همه
در عالم از رخ تو نشانی شده پدید		و افتاده عالمی ز پی آن نشان همه
چشم تو عرضه کرده ز هر سو هزار ترک		با ما نهاده تیر جفا در کمان همه
دیدم که با تو ناله و فریاد سود نیست		دادم به باد عشق تو سود و زیان همه
چون غنچه در هوای تو یک بارگی دلیم		چون بید نیستیم ز عشقت زبان همه
کرد آشکار صورت خوبت هزار حسن		و آن حسنها ز دیده‌ی صورت نهان همه
چشم ترا به کشتن ما تیغ بر کمر		ما را به جستن تو کمر بر میان همه
گر کارکرد قهر تو، دادیم سر ز دست		ور یار گشت لطف تو، بریدم جان همه
از بس که پر شدم ز صفات کمال تو		نزدیک شد که پر شود از من جهان همه
در عرض دیدن تو دل تنگ اوحدی		خطی به خون نبشته و ما در ضمان همه