تفاوت میان نسخه‌های «سعدی (غزلیات)/تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (clean up using AWB)
 
 
خط ۷: خط ۷:
 
| یادداشت =
 
| یادداشت =
 
}}
 
}}
 +
{{شعر}}
 
{{ب|تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا|سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا}}
 
{{ب|تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا|سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا}}
 
{{ب|نگذرد یاد گل و سنبلم اندر خاطر|تا به خاطر بود آن زلف و بناگوش مرا}}
 
{{ب|نگذرد یاد گل و سنبلم اندر خاطر|تا به خاطر بود آن زلف و بناگوش مرا}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۳۸

' سعدی (غزلیات) (تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا)
از سعدی
'


تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا
نگذرد یاد گل و سنبلم اندر خاطر تا به خاطر بود آن زلف و بناگوش مرا
شربتی تلختر از زهر فراقت باید تا کند لذت وصل تو فراموش مرا
هر شبم با غم هجران تو سر بر بالین روزی ار با تو نشد دست در آغوش مرا
بی دهان تو اگر صد قدح نوش دهند به دهان تو که زهر آید از آن نوش مرا
سعدی اندر کف جلاد غمت می‌گوید بنده‌ام بنده به کشتن ده و مفروش مرا