تفاوت میان نسخههای «اوحدی مراغهای (غزلیات)/حسن خود عرضه کن، ای ماه پسندیده صفات»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (clean up using AWB) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|حسن خود عرضه کن، ای ماه پسندیده صفات|تا شود دیدهی ما روشن از آثار صفات}} | {{ب|حسن خود عرضه کن، ای ماه پسندیده صفات|تا شود دیدهی ما روشن از آثار صفات}} | ||
{{ب|لب لعل و دهن تنگ و خط سبز تو برد|در جهان آب رخ معدن و حیوان و نبات}} | {{ب|لب لعل و دهن تنگ و خط سبز تو برد|در جهان آب رخ معدن و حیوان و نبات}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۱۷
' | اوحدی مراغهای (غزلیات) (حسن خود عرضه کن، ای ماه پسندیده صفات) از اوحدی مراغهای |
' |
حسن خود عرضه کن، ای ماه پسندیده صفات | تا شود دیدهی ما روشن از آثار صفات | |
لب لعل و دهن تنگ و خط سبز تو برد | در جهان آب رخ معدن و حیوان و نبات | |
چشمم از گریه فراتست و رخ از ناخن نیل | تو توانی که به هم جمع کنی نیل و فرات | |
همچو فرهاد دگر کوه گرفتیم و کمر | در فراق رخت، ای دلبر شیرین حرکات | |
جز وفاق تو حدیثم نبود وقت نشو | جز وفای تو به یادم نبود روز وفات | |
سیم اشک من از آن نقد روانست، که گشت | لب لعل تو محصل، خط سبز تو برات | |
هر چه گویی بتوانم، مگر از روی تو صبر | و آنچه خواهی بکنم، جز به فراق تو ثبات | |
نیک درویشم و در حسن زکاتی هم همست | بده، ای محتشم حسن، به درویش زکات | |
کردم اندیشه که آن روز کجا دانم رفت؟ | گر بیابم ز کمند سر زلف تو نجات | |
اوحدی داد تو از شاه بخواهد روزی | که بگردد به فراق رخ زیبای تو مات |