تفاوت میان نسخه‌های «محتشم کاشانی (غزلیات)/نخل قد خم گشته که پرورده دردست»

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ورود خودکار مقاله)
 
 
خط ۷: خط ۷:
 
| یادداشت =
 
| یادداشت =
 
}}
 
}}
 +
{{شعر}}
 
{{ب|نخل قد خم گشته که پرورده دردست|بارش دل پرخون و گلش چهره‌ی زردست}}
 
{{ب|نخل قد خم گشته که پرورده دردست|بارش دل پرخون و گلش چهره‌ی زردست}}
 
{{ب|صدساله وصال تو مرا می‌رسد ای ماه|گر مرهم هر خسته به اندازه‌ی درد است}}
 
{{ب|صدساله وصال تو مرا می‌رسد ای ماه|گر مرهم هر خسته به اندازه‌ی درد است}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۱۹

' محتشم کاشانی (غزلیات) (نخل قد خم گشته که پرورده دردست)
از محتشم کاشانی
'


نخل قد خم گشته که پرورده دردست بارش دل پرخون و گلش چهره‌ی زردست
صدساله وصال تو مرا می‌رسد ای ماه گر مرهم هر خسته به اندازه‌ی درد است
خاک که ز جولان سمندت شده برباد کان زلف مشوش دگر آلوده گرد است
دل کز خرد و صبر و سکون صاحب خیل است از تفرقه‌ی عشق تو فرداست که فرداست
منسوخ کن حسن دلارام زلیخاست عشق تو که آرام ربای زن و مرد است
ای دل حذر از بادیه‌ی عشق که چون باد سرگشته در آن ناحیه صد بادیه گرداست
ای محتشم آن شمع بتان را چه تفاوت گر اشک تو گرمست و گر آه تو سرد است