تفاوت میان نسخه‌های «ذوب آهن آریامهر»
Bellavista (گفتگو | مشارکتها) (اصلاح فاصلهٔ مجازی) |
Bellavista (گفتگو | مشارکتها) (اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
در سال ۱۳۰۷ آگهی مناقصه برای ساختن ذوب آهن ایران در کشورهای اروپایی به چاپ رسید با این که که بررسی‌های انجام شده نشان داده بود که هزینه پیش بینی شده دو برابر بودجه‌ای است که مجلس شورای ملی به تصویب رسانده است. هنگامی که شرکت کروپ آلمان یکی از بزرگترین سازندگان پولاد و اسلحه دنیا تا پایان جنگ جهانی دوم هزینه ذوب آهن ایران را خیلی بیشتر پیش بینی کرده بود. | در سال ۱۳۰۷ آگهی مناقصه برای ساختن ذوب آهن ایران در کشورهای اروپایی به چاپ رسید با این که که بررسی‌های انجام شده نشان داده بود که هزینه پیش بینی شده دو برابر بودجه‌ای است که مجلس شورای ملی به تصویب رسانده است. هنگامی که شرکت کروپ آلمان یکی از بزرگترین سازندگان پولاد و اسلحه دنیا تا پایان جنگ جهانی دوم هزینه ذوب آهن ایران را خیلی بیشتر پیش بینی کرده بود. | ||
| − | دولت شاهنشاهی ایران برای زمانی پروژه ذوب آهن را بایگانی کرد ولی فراموش نکرد تا اینکه در سال | + | دولت شاهنشاهی ایران برای زمانی پروژه ذوب آهن را بایگانی کرد ولی فراموش نکرد تا اینکه در سال ۱۳۱۷ خورشیدی پس از سال‌ها بررسی و ارزیابی، موافقت نامه‌ای میان دولت شاهنشاهی ایران و کنسرسیوم آلمانی (دماگ - کروپ) برای ساختن دو کوره با تولید روزانه ۱۵۰ تن، کارخانه فولاد، یک دستگاه نورد، ...، ریخته‌گری، ابزار آهن ورزیده یا آهن نرم چکش خورده، خرد کننده ذغال سنگ، یک نیروگاه، و صنعت‌های وابسته چون آهک، امونیا و بنزول، قیر، چدن. قرار بر این شد که در درازای سه سال ساختن کارخانه ذوب آهن پایان یابد و ۱۲۰۰ کارگر به استخدام کارخانه درآیند زمانی که کارخانه با گنجایش کامل خود کار کند. پیشتر قرار بود که ساختمان اصلی ذوب آهن در جنوب تهران نزدیکی کارخانه سیمان سازی ساخته شود، ولی کرج به سبب دسترسی داشتن به آب به جای شهر ری برگزیده شد. دشواری که پیش آمد ترابر ذغال سنگ از شهرهای زیرآب و ... به کرج بود یعنی ۳۵ مایل. |
| + | |||
| + | در سال ۱۳۱۸ اعلیحضرت رضا شاه بزرگ نخستین سنگ بنای ذوب آهن را بر زمین نهادند و کار ساختمان ذوب آهن آغاز شد. با آنکه کار از روی برنامه پیش می‌رفت، تا سال ۱۳۲۰ که ارتش شوروی و انگلستان ایران را بمباران کردند و کشور را اشغال نظامی کردند، هنوز کارخانه ناتمام بود. این بدان معنا بود که همه پروژه کارخانه ذوب آهن به خطر افتاد، زیرا که پیوندها با آلمان بریده شد، که به نابودی پروژه انجامید. بخشی از ماشین‌های کارخانه ذوب آهن در کشتی‌هایی به سوی بندرهای کشور ایران در راه بودند که از سوی ارتش متفقین مصادره شد و بخشی دیگر در کشور آلمان ماند و زنگ زد و از میان رفت. بخشی از ساختمان ذوب آهن در کرج که به پایان رسیده بود مخروبه شد. هم چنین شمار کمی از کوره‌های ریخته‌گری آهن و کوره‌های دمشی بلند سنتی در مازندران وجود داشت و برپا سازی کارخانه نوین در این منطقه برای ذوب ۳۰۰ تن آهن در روز نیز در برنامه‌های آینده پیش بینی شده بود. | ||
| + | |||
| + | پس از جنگ دوم جهانی، دولت ایران برآن شد که کارخانه ذوب آهن کرج را بازسازی و کامل نماید تا ریل راه آهن، تراورس، تیرهای آهنی، تیرهای آهنی ساختمانی که به شکل I می‌باشد و ورقه‌های آهنی را تولید کند ولی گزارش مشاورین خارجی این کار را پیشنهاد نمی‌کرد. از این زمان بیشتر درباره ذوب آهن در ایران گفته شد تا انجام در مقایسه با دیگر کارخانه‌ها و صنایع دیگر ایران. | ||
[[رده:ذوب آهن ایران]] | [[رده:ذوب آهن ایران]] | ||
نسخهٔ ۸ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۱۷:۱۵
| رضا شاه پهلوی - ایران نوین | اعلیحضرت همایون رضا شاه پهلوی | رضا شاه بزرگ - راه‌آهن سراسری ایران |
۳ دی ماه ۱۳۰۶ قانون کوتاه کردن زمان مناقصه ابزار و ساختمان ذوب آهن به تصویب رسید. ۱۱ دی ماه از سوی دولت آگهی مناقصه ذوب آهن در ایران به چاپ رسید. ۱۴ دی ماه از سوی وزارت خارجه آگهی مناقصه کارخانه ذوب آهن ایران در روزنامه‌های برجسته آلمان، فرانسه و انگلستان به چاپ رسید. پیش از این پروژه ذوب آهن و بنیان کارخانه ذوب آهن در شمال کشور برای ساختن ریل راه آهن برنامه ریزی شده بود. این کار با تصویب ساختمان راه آهن میان محمره (خرمشهر) و خور موسی از سوی مجلس شورای ملی آغاز شد. از بودجه ۴،۵ میلیون تومانی که برای این کار ویژه شده بود، کارشناس آلمانی استخدام شد تا درباره بنیان ذوب آهن در ایران بررسی‌های مورد نیاز را انجام دهد. آهن مناسب برای کارخانه ذوب آهن و ساختن ریل‌های راه آهن در نزدیکی‌های سمنان پیدا شد ولی ذغال سنگ یافت نشد. کارخانه ذوب آهن به ذغال سنگ برای سوزاندن و پدید آوردن گرما برای ذوب آهن نیاز داشت، ولی ذغال سنگ مورد نیاز نزدیک به ۱۰۰ مایل دورتر از کارخانه بود، افزون بر آن ترس آن بود که در درازای پانزده سال اگر کارخانه با گنجایش صد در صد کار بکند معدن ذغال سنگ خالی از سنگ‌های کانی شود. سرانجام پروژه ذوب آهن به پایان سال ۱۳۰۷ فراافکنده شد.
در سال ۱۳۰۷ آگهی مناقصه برای ساختن ذوب آهن ایران در کشورهای اروپایی به چاپ رسید با این که که بررسی‌های انجام شده نشان داده بود که هزینه پیش بینی شده دو برابر بودجه‌ای است که مجلس شورای ملی به تصویب رسانده است. هنگامی که شرکت کروپ آلمان یکی از بزرگترین سازندگان پولاد و اسلحه دنیا تا پایان جنگ جهانی دوم هزینه ذوب آهن ایران را خیلی بیشتر پیش بینی کرده بود.
دولت شاهنشاهی ایران برای زمانی پروژه ذوب آهن را بایگانی کرد ولی فراموش نکرد تا اینکه در سال ۱۳۱۷ خورشیدی پس از سال‌ها بررسی و ارزیابی، موافقت نامه‌ای میان دولت شاهنشاهی ایران و کنسرسیوم آلمانی (دماگ - کروپ) برای ساختن دو کوره با تولید روزانه ۱۵۰ تن، کارخانه فولاد، یک دستگاه نورد، ...، ریخته‌گری، ابزار آهن ورزیده یا آهن نرم چکش خورده، خرد کننده ذغال سنگ، یک نیروگاه، و صنعت‌های وابسته چون آهک، امونیا و بنزول، قیر، چدن. قرار بر این شد که در درازای سه سال ساختن کارخانه ذوب آهن پایان یابد و ۱۲۰۰ کارگر به استخدام کارخانه درآیند زمانی که کارخانه با گنجایش کامل خود کار کند. پیشتر قرار بود که ساختمان اصلی ذوب آهن در جنوب تهران نزدیکی کارخانه سیمان سازی ساخته شود، ولی کرج به سبب دسترسی داشتن به آب به جای شهر ری برگزیده شد. دشواری که پیش آمد ترابر ذغال سنگ از شهرهای زیرآب و ... به کرج بود یعنی ۳۵ مایل.
در سال ۱۳۱۸ اعلیحضرت رضا شاه بزرگ نخستین سنگ بنای ذوب آهن را بر زمین نهادند و کار ساختمان ذوب آهن آغاز شد. با آنکه کار از روی برنامه پیش می‌رفت، تا سال ۱۳۲۰ که ارتش شوروی و انگلستان ایران را بمباران کردند و کشور را اشغال نظامی کردند، هنوز کارخانه ناتمام بود. این بدان معنا بود که همه پروژه کارخانه ذوب آهن به خطر افتاد، زیرا که پیوندها با آلمان بریده شد، که به نابودی پروژه انجامید. بخشی از ماشین‌های کارخانه ذوب آهن در کشتی‌هایی به سوی بندرهای کشور ایران در راه بودند که از سوی ارتش متفقین مصادره شد و بخشی دیگر در کشور آلمان ماند و زنگ زد و از میان رفت. بخشی از ساختمان ذوب آهن در کرج که به پایان رسیده بود مخروبه شد. هم چنین شمار کمی از کوره‌های ریخته‌گری آهن و کوره‌های دمشی بلند سنتی در مازندران وجود داشت و برپا سازی کارخانه نوین در این منطقه برای ذوب ۳۰۰ تن آهن در روز نیز در برنامه‌های آینده پیش بینی شده بود.
پس از جنگ دوم جهانی، دولت ایران برآن شد که کارخانه ذوب آهن کرج را بازسازی و کامل نماید تا ریل راه آهن، تراورس، تیرهای آهنی، تیرهای آهنی ساختمانی که به شکل I می‌باشد و ورقه‌های آهنی را تولید کند ولی گزارش مشاورین خارجی این کار را پیشنهاد نمی‌کرد. از این زمان بیشتر درباره ذوب آهن در ایران گفته شد تا انجام در مقایسه با دیگر کارخانه‌ها و صنایع دیگر ایران.