تفاوت میان نسخههای «محتشم کاشانی (غزلیات)/گوی میدان محبت سر اهل نظر است»
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (ربات: بهبود نامها و علایم) |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
}} | }} | ||
+ | {{شعر}} | ||
{{ب|گوی میدان محبت سر اهل نظر است|گرد این عرصه مگردید که سر در خطر است}} | {{ب|گوی میدان محبت سر اهل نظر است|گرد این عرصه مگردید که سر در خطر است}} | ||
{{ب|سینهی تنگ پر از آه و تنگ پردهی راز|چون کنم آه که یک پرده و صد پرده در است}} | {{ب|سینهی تنگ پر از آه و تنگ پردهی راز|چون کنم آه که یک پرده و صد پرده در است}} |
نسخهٔ کنونی تا ۴ فوریهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۱۵
' | محتشم کاشانی (غزلیات) (گوی میدان محبت سر اهل نظر است) از محتشم کاشانی |
' |
گوی میدان محبت سر اهل نظر است | گرد این عرصه مگردید که سر در خطر است | |
سینهی تنگ پر از آه و تنگ پردهی راز | چون کنم آه که یک پرده و صد پرده در است | |
چو هنر سوز تو گه دود برآرد ز جهان | که بسوزی تو و دود از تو نخیزد هنر است | |
گشت دیر آمدن صبح وصالم گوئی | که شب هجر مرا صبح قیامت سحر است | |
مژده ای دل که به قصد تو مهی بسته کمر | که کمر بسته او صد مه زرین کمر است | |
غیر میرد به تو هرگاه قرینم بیند | این چو فرخنده قرانهای سعادت اثر است | |
تیغ بر کف چو کنی قصد سرمشتاقان | بر سر محتشم کز همه مشتاقتر است | |
کمر به کین تو ای دل چو یار جانی بست | طمع مدار که دیگر کمر توانی بست | |
به بزم وصل قدم چون نهم که عصمت او | گشود دست و مرا پای کامرانی بست | |
دری که دیده بروی دلم گشود این بود | که عشق آمد و درهای شادمانی بست | |
گز از خماردهم جان عجب مدار ای دل | که ساقی از لب من آب زندگانی بست | |
رخ از دریچهی معنی نمود آن که به ناز | میان حسن و نظر سدلن ترانی بست | |
شکست ساغر دل را به صد ملامت و باز | به دستیاری یک عشوهی نهایی بست | |
به نیم معذرتی آن هم از زبان فریب | در هزار شکایت ز نکته دانی بست | |
چو گرد قصد نگه کار غیر ساخت نخست | که چشم او به فریب از نگاهبانی بست | |
به عرض عشق نهان محتشم زبان چو گشود | میانهی من و او راه همزبانی بست |