تفاوت میان نسخه‌های «مصاحبه علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی با خبرنگار رادیو تلویزیون ملی ایران درباره جشنواره توس ۲۳ تیر ماه ۱۳۵۴»
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{سرصفحه پروژه | {{سرصفحه پروژه | ||
| عنوان = [[شهبانو فرح پهلوی|علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی]] | | عنوان = [[شهبانو فرح پهلوی|علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی]] | ||
| − | + | [[سخنرانی‌ها و پیام‌ها و بیانات و مصاحبه‌های علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی]] | |
| قسمت = | | قسمت = | ||
| − | | قبلی = [[ | + | | قبلی = [[جشنواره توس]] |
| بعدی = [[درگاه:محمدرضا شاه پهلوی|درگاه اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر]] | | بعدی = [[درگاه:محمدرضا شاه پهلوی|درگاه اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر]] | ||
| یادداشت = | | یادداشت = | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
علیاحضرت شهبانو در مورد دارایی‌های آثار ملی ایران و توسعه اینگونه جشنواره‌ها فرمودند: البته باید دید که جشنواره تا چه حدی هست. عین جشنواره‌ای که تاکنون داشته‌ایم طبیعتاً یک گروه خارجی آمده‌اند، توجه کرده‌اند و آشنا شدند. بعضی‌ها از خود ما بیشتر روی آداب و فرهنگ ما کار کرده‌اند، بخصوص در قدیم که بیشتر در مورد آثار معماری و کتاب‌های خطی از طرف خارجیان بررسی‌هایی انجام شده و حالا موقع آن رسیده که خود ما باید با این هنرها آشنا شویم و آن‌ها را به جهانیان بشناسانیم. چیزی که اکنون در مملکت ما اهمیت دارد، هنرهای این مملکت، هنرهای فلسفی، دانشمندان، هنرهای تزئینی، معماری، قالی‌بافی و غیره وغیره است و آن چیزی که این ملت را زنده نگاهداشته افراد و هنرها بوده‌اند، چه قدیمی و چه جدیدی، برای خود ملت ما هم مقداری از این‌ها ناشناخته هستند. اقداماتی که باید بشود بزرگداشت این افراد، چاپ کتاب‌های‌شان و سخنرانی‌ها. اول باید خودمان را بشناسیم که چه هستیم و که هستیم و چه داریم. | علیاحضرت شهبانو در مورد دارایی‌های آثار ملی ایران و توسعه اینگونه جشنواره‌ها فرمودند: البته باید دید که جشنواره تا چه حدی هست. عین جشنواره‌ای که تاکنون داشته‌ایم طبیعتاً یک گروه خارجی آمده‌اند، توجه کرده‌اند و آشنا شدند. بعضی‌ها از خود ما بیشتر روی آداب و فرهنگ ما کار کرده‌اند، بخصوص در قدیم که بیشتر در مورد آثار معماری و کتاب‌های خطی از طرف خارجیان بررسی‌هایی انجام شده و حالا موقع آن رسیده که خود ما باید با این هنرها آشنا شویم و آن‌ها را به جهانیان بشناسانیم. چیزی که اکنون در مملکت ما اهمیت دارد، هنرهای این مملکت، هنرهای فلسفی، دانشمندان، هنرهای تزئینی، معماری، قالی‌بافی و غیره وغیره است و آن چیزی که این ملت را زنده نگاهداشته افراد و هنرها بوده‌اند، چه قدیمی و چه جدیدی، برای خود ملت ما هم مقداری از این‌ها ناشناخته هستند. اقداماتی که باید بشود بزرگداشت این افراد، چاپ کتاب‌های‌شان و سخنرانی‌ها. اول باید خودمان را بشناسیم که چه هستیم و که هستیم و چه داریم. | ||
| + | |||
| + | [[رده:مصاحبه‌های شهبانو فرح پهلوی]] | ||
| + | [[رده:سال ۱۳۵۴]] | ||
| + | [[رده:جشنواره توس]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۵
| جشنواره توس | علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی
سخنرانی‌ها و پیام‌ها و بیانات و مصاحبه‌های علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی |
درگاه اعلیحضرت محمدرضا شاه پهلوی آریامهر |
مصاحبه علیاحضرت شهبانو فرح پهلوی با خبرنگار رادیو تلویزیون ملی ایران درباره جشنواره توس ۲۳ تیر ماه ۱۳۵۴
شبانگاه علیاحضرت شهبانو پس از تماشای برنامه بیژن و منیژه از برنامه‌های جشنواره توس به پرسش‌های خبرنگار رادیو تلویزیون ملی ایران درباره جشنواره توس پاسخ فرمودند.
خبرنگار پرسید: علیاحضرتا، نخستین روز جشنواره توس را به چه صورت ملاحظه فرمودید؟
علیاحضرت شهبانو فرمودند: اصولاً جشنواره توس را برای زنده کردن دوباره حماسه ایران، سنت‌های باستانی ایران و بزرگداشت یکی از بزرگ‌ترین شعرای برپا کرده‌ایم و امیدوارم که در آینده بتوانیم همانطور که شروع شده، برنامه‌هایی برای بزرگداشت فردوسی و سایر ادبا برپا کنیم. امیدوارم در آینده در هر گوشه این مملکت یک اتفاق فرهنگی و هنری بیفتد. خوشبختانه مملکتی غنی از لحاظ انسانی داریم. جشنواره توس اهمیتی که برای من دارد بیشتر برگرداندن ما به ریشه‌های فرهنگی اصیل و شناخت آن‌ها و پیدا کردن دوباره ریشه اصالت خودمان است. مملکت ما در قرون گذشته چندین بار مورد هجوم فرهنگ‌های مختلف واقع شده. همیشه فرهنگ‌های خارجی به شکلی در فرهنگ این سرزمین وارد شده‌اند بدون آنکه بتوانند ریشه اصلی آن را از بین ببرند. اکنون ما در یک دوره جدید تاریخ ایران هستیم و هر چقدر امروز ما به ریشه‌های اصیل خودمان آشناتر باشیم، طبیعتاً فرهنگی که از همه طرف به جهانیان هجوم آورده، فرهنگ ما را از بین نخواهد برد. برنامه‌ای که امروز من دیدم، البته چون سال اول جشنواره است، برای این جشنواره کوچک است که انشاءالله در سال آینده بزرگ خواهد شد. جشنواره توس فرصت داد تا نمونه‌ای از آثار خطی مینیاتور و هنرهای تزیینی به معرض نمایش گذارده شد و من مطمئن هستم که با این جشنواره ثروت‌هایی که در مملکت پراکنده‌اند در آینده جمع شود. برنامه‌هایی که امروز دیدم کاملاً سنتی و خیلی برایم جالب بود. امیدوارم این جشنواره بتواند یک جشنواره بزرگ برای سال‌های آینده باشد که مردم بتوانند بیشتر در این جشنواره شرکت کنند. امروز را نمی‌توانم قضاوت کنم، چون وقتی که من هستم عده کمی را دعوت می‌کنند و من فکر می‌کنم اگر نقالی که امروز دیدم در فضای آزاد باشد هزاران نفر به دیدن آن بیایند. از سوی دیگر، از افرادی که واقعاً در این راه با وجود عدم توجه عموم، سال‌ها است زحمت کشیده‌اند قدردانی شود و این سنت پابرچا بماند.
پرسش: علیاحضرتا، در مورد نقالی اشاره‌ای فرمودید و اینکه اینان پشتیبانی نداشته‌اند. علیاحضرت تصور می‌فرمایند که ما در آینده می‌توانیم برنامه‌هایی را پیش بگیریم تا اینکه بتوانیم این هنرها و برنامه‌ها را تکمیل‌تر و زنده تر بکنیم؟
علیاحضرت شهبانو فرمودند: من فکر می‌کنم برنامه نقالی بعد از این جشنواره شاید دوباره زنده شود و می‌دانم که عده زیادی از مردم علاقمند مشاهده این هنر هستند. فردوسی را ما در ادبیات سرزمین‌مان همیشه به عنوان مرد حماسه ساز می‌شناسیم و هم این که کتاب فردوسی حماسه تنها نیست، فلسفه و اخلاق و انسانیت در لابلای حماسه به مردم گفته شده و اصولاً اشعار این کتاب همه به زبان فارسی است.
نظر علیاحضرت درباره کُشتی چیست؟
علیاحضرت شهبانو فرمودند: اصولاً در هر برنامه‌ای احساس بخصوصی به انسان دست می‌دهد. ممکن است من که کُشتی را نگاه می‌کنم آن را به عنوان یک ورزش نگاه کنم ولی به دلیل اینکه یک ورزش سنتی ایران است و شاید به این دلیل مرا به طرف خودش می‌کشد و آداب و رسوم و فولکلوریک بومی این مملکت یک حس بخصوصی به من می‌دهد.
علیاحضرت شهبانو در مورد دارایی‌های آثار ملی ایران و توسعه اینگونه جشنواره‌ها فرمودند: البته باید دید که جشنواره تا چه حدی هست. عین جشنواره‌ای که تاکنون داشته‌ایم طبیعتاً یک گروه خارجی آمده‌اند، توجه کرده‌اند و آشنا شدند. بعضی‌ها از خود ما بیشتر روی آداب و فرهنگ ما کار کرده‌اند، بخصوص در قدیم که بیشتر در مورد آثار معماری و کتاب‌های خطی از طرف خارجیان بررسی‌هایی انجام شده و حالا موقع آن رسیده که خود ما باید با این هنرها آشنا شویم و آن‌ها را به جهانیان بشناسانیم. چیزی که اکنون در مملکت ما اهمیت دارد، هنرهای این مملکت، هنرهای فلسفی، دانشمندان، هنرهای تزئینی، معماری، قالی‌بافی و غیره وغیره است و آن چیزی که این ملت را زنده نگاهداشته افراد و هنرها بوده‌اند، چه قدیمی و چه جدیدی، برای خود ملت ما هم مقداری از این‌ها ناشناخته هستند. اقداماتی که باید بشود بزرگداشت این افراد، چاپ کتاب‌های‌شان و سخنرانی‌ها. اول باید خودمان را بشناسیم که چه هستیم و که هستیم و چه داریم.