پدیدآورنده:هومر آبرامیان
| هومر آبرامیان |
هومر آبرامیان در سال ۱۳۱۷ در یک خانواده آشوری در شهر زیبای همدان پا به هستی گذاشت. پس از پایان دوره آموزشی کار راه‌سازی را برگزید تا هم در آغوش طبیعت زنده باشد و هم شب هنگام به دور از غوغای شهر به پژوهش در ژرفای فرهنگ ایران بپردازد. او از همان نوجوانی جان بسته فرهنگ و ادب ایران زمین شد و به شاهنامه‌ی فردوسی و گات‌های رزتشت دل بستگی ویژه‌ای پیدا کرد.
هومر کار نوشتن را در نیمه‌ی راه زندگی با نگاهی هستی شناسانه به نمادهای سه گانه‌ی (سرآدمی، بال عقاب، و پیکر تنومند گاو) در تندیس با شکوه "گاو بالدار" آغاز کرد. کتابی که پیش از انقلاب اسلامی در تهران به چاپ رسید و در همان نخستین ماه‌ها پس از انتشار نایاب و پس از انقلاب تجدید چاپ نشد. برگردان "تاریخ ادبیات آشوری" به زبان پارسی و "آشور از آغاز تا امروز" باز هم به زبان پارسی دو نوشتار کلانی بودند که گرفتار انقلاب اسلامی شده و در کنار بسیاری از دیگر نوشته‌ها از میان رفتند.
پس از روی کارآمدن حکومت اسلامی، زمانی که هنوز در ایران بود رشته نوشتارهایی با نام مستعار "هُرمُز رَسام" در هفته‌نامه "گام" در استرالیا به چاپ رسانید. در سال ۱۹۸۷ وزارت اطلاعات رژیم اسلامی "هرمز رسام" را شناسایی و هومر آبرامیان پس از سه سال گریز و دربدری توانست با همکاری همان رسانه و چند سازمان سیاسی دیگر با پشت سرگذاشتن همه‌ی داروندار خود به استرالیا پناهنده شود.
هومر در سال ۱۹۹۰ (بنیاد فرهنگ ایران) را در شهر سیدنی بنیاد گذاشت. آرمان این بنیاد پاسداری از ارزش‌های فرهنگی و گرامی داشت پالایش‌های ملی ایرانی است. در سال ۱۹۹۲ در گرامی داشت فردوسی[۱] و شاهنامه[۲] همایش بزرگی در دانشگاه نیوساوت ولز برگزار کرد، این همایش راه‌گشای یک رشته کارهای دیگر در استرالیا شد.
در سال ۱۹۹۴ جشنواره بزرگ فرهنگ ایران "مهرگان" را برگزار کرد، جشنواره‌ای که از سوی همه‌ی فرزانگان میهمان "بزرگترین رخ‌داد فرهنگی در برون‌مرز" نام گرفت. در این جشنواره که ده روز به درازا کشید سی و شش تن از نامدارترین استادان ایران‌شناس از سراسر جهان به سیدنی فراخوانده شدند، تندیس "کوروش بزرگ" در همان جشنواره در پارک دهکده‌ی المپیک سیدنی برپاشد، سرود ملی ایران[۳] برای نخستین بار در آن جشنواره با همکاری ارکستر بزرگ "ویلوبی سیمفونی ارکسترا" و به رهبری یک بانوی ایرانی به نام لیندا صفاجو و با سدای ابی و چهل و تن آوازه‌خوانان گروه کُر در تالار بزرگ "اپراهاوس سیدنی" به اجرا درآمد.
هومر آبرامیان در سال ۱۹۹۸ دومین همایش بزرگ فرهنگ ایران را برپاکرد و ایران شناسانی را که نام‌های بزرگ دارند از آمریکا و اروپا و هندوستان و ارمنستان و قفقاز و تاجیکستان به سیدنی فراخواند. این همایش یک هفته در دانشگاه سیدنی برپابود و دست‌آوردهای بسیار ارزشمندی از خود برجای گذاشت.
در امریکا رشته برنامه‌ها و مناظره‌های تلویزیونی از رسانه‌های گوناگون ایرانی از سال ۲۰۰۳ را به انجام رسانده و در کانادا کتاب "زرتشت چه می‌گوید؟" را در سال ۲۰۰۸ به چاپ رسانید.
هومر آبرامیان برای شناساندن فر و فرهنگ ایران‌زمین تاکنون بیش از بیست و پنج بار به دور جهان سفر و در شهرهای گوناگون سخنرانی کرده و آرمان بزرگ او بنیادگذاری "دانشگاه جهانی کوروش بزرگ "[۴] است، دانشگاهی که بتواند از راه ماهواره‌های تلویزیونی و رادیو و اینترنت، خوان دانش را در سراسر جهان فراروی جویندگان دانش بگستراند. آرمان والایی که برای دست یابی به آن همه دلباختگان فر و فرهنگ ایران زمین را به هماروزی فرا می‌خواند.
برجای ماندنی‌ها
منبع