نظامی (خسرو و شیرین)/سخن چون شد به معصومان حوالت
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | نظامی (خسرو و شیرین) (سخن چون شد به معصومان حوالت) از نظامی |
' |
سخن چون شد به معصومان حوالت | ملک پرسیدش از تاج رسالت | |
که شخصی در عرب دعوی کند کیست؟ | به نسبت دین او با دین ما چیست؟ | |
جوابش داد کان حرف الهی | برونست از سپیدی و سیاهی | |
به گنبد در کنند این قوم ناورد | برون از گنبد است آواز آن مرد | |
نه ز انجم گوید ونز چرخ اعلاش | که نقشند این دو او شاگرد نقاش | |
کند بالای این نه پرده پرواز | نیم زان پرده چون گویم از این راز | |
مکن بازی شها با دین تازی | که دین حق است و با حق نیست بازی | |
بجوشید از نهیب اندام پرویز | چو اندام کباب از آتش تیز | |
ولی چون بخت پیروزی نبودش | صلای احمدی روزی نبودش | |
چو شیرین دیدکان دیرینه استاد | در گنج سخن بر شاه بگشاد | |
ثنا گفتش کهای پیر یگانه | ندیده چون توئی چشم زمانه | |
چو بر خسرو گشادی گنج کانی | نصیبی ده مرا نیز ار توانی | |
کلیدی کن نه زنجیری در این بند | فرو خوان از کلیله نکتهای چند |