نظامی (اقبال نامه)/چو فیاض دریا درآمد به موج
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | نظامی (اقبال نامه) (چو فیاض دریا درآمد به موج) از نظامی |
' |
چو فیاض دریا درآمد به موج | ز کام صدف در درآرد به اوج | |
از آن ابر کاتش در آب افکند | زمین سایه بر آفتاب افکند | |
دگر باره دولت درآمد به کار | دل دولتی با سخن گشت بار | |
فرو رفت شب روز روشن رسید | شباهنگ را صبح صادق دمید | |
دگر باره بختم سبک خیز شد | نشاط دلم بر سخن تیز شد | |
چو دولت دهد بر گشایش کلید | ز سنگ سیه گوهر آید پدید | |
همه روز را روزگارست نام | یکی روزدانهست و یکروز دام | |
چو فرمان ده نقش پرگار کن | به فرمان من کرد ملک سخن | |
برانداختی کردم از رای چست | که این مملکت بر که آید درست | |
در این شهر کاقبال یاری کند | که باشد که او شهریاری کند | |
خرد گفت که آنکس بود شهریار | که باشد پسندیده در هر دیار | |
به داد و دهش چیره بازو بود | جهان بخش بی هم ترازو بود | |
به مور آن دهد کو بود مورخوار | دهد پیل را طعمهی پیلوار | |
نه چون خام کاری که مستی کند | به خامه زدن خام دستی کند | |
رهاورد موری فرستد به پیل | دهد پشه را راتب جبرئیل | |
همه کار شاهان شوریده آب | از اندازه نشناختن شد خراب | |
که یک ره سر از نیره نشناختند | به مستی کلاهی برانداختند | |
بزرگ اندک و خرد بسیار برد | شکوه بزرگان ازین گشت خرد | |
سخائی که بیدانش آید به جوش | ز طبل دریده برآرد خروش | |
مراتب نگهدار تا وقت کار | شمردن توانی یکی از هزار | |
کم و بیش کالا چنان برمسنج | که حمال هر ساعت آید به رنج | |
مکش بر کهن شاخ نو خیز را | کز این کشت شیرویه پرویز را | |
مزن اره بر سالخورده درخت | که ضحاک ازین گشت بیتاج و تخت | |
جهاندار چون ابر و چون آفتاب | به اندازه بخشد هم آتش هم آب | |
به دریا رسد در فشاند ز دست | کند گردهی کوه را لعل بست | |
به هرجا که رایت برآرد بلند | سر کیسه را بر گشاید ز بند | |
به حمدالله این شاه بسیار هوش | که نازش خرست و نوازش فروش | |
زبر سختن کوه تا برک گاه | شناسد همه چیز را پایگاه | |
به اندازهی هر که را مایهای | دها و دهش را دهد پایهای | |
از آن شد براو آفرین جای گیر | که در آفرینش ندارد نظیر | |
ز من هر کس این نامه را باز جست | به عنوان او نامه آمد درست | |
جز او هر که را دیدم از خسروان | ندیدم در او جای خلوت روان | |
سری دیدم از مغز پرداخته | بسی سر به ناپاکی انداخته | |
دری پر ز دعوی و خوانی تهی | همه لاغریهای بی فربهی | |
همه صیرفی طبع بازارگان | جگرخوارهی جامگی خوارگان | |
همین رشته را دیدم از لعل پر | ضمیری چو دریا و لفظی چو در | |
خریداری الحق چنین ارجمند | سخنهای من چون نباشد بلند |