منوچهری (قصاید و قطعات)/همیریزد میان باغ، للها به زنبرها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | منوچهری (قصاید و قطعات) (همیریزد میان باغ، للها به زنبرها) از منوچهری |
' |
همیریزد میان باغ، للها به زنبرها | همیسوزد میان راغ، عنبرها به مجمرها | |
ز قرقویی به صحراها، فروافکنده بالشها | ز بوقلمون به وادیها، فروگسترده بسترها | |
زده یاقوت رمانی به صحراها به خرمنها | فشانده مشک خرخیزی، به بستانها به زنبرها | |
به زیر پر قوشاندر، همه چون چرخ دیباها | به پر کبک بر، خطی سیه چون خط محبرها | |
چو چنبرهای یاقوتین به روز باد گلبنها | جهنده بلبل و صلصل، چو بازیگر به چنبرها | |
همه کهسار پر زلفین معشوقان و پر دیده | همه زلفین ز سنبلها، همه دیده ز عبهرها | |
شکفته لالهی نعمان، بسان خوبرخساران | به مشک اندر زده دلها، به خون اندر زده سرها | |
چو حورانند نرگسها، همه سیمین طبق بر سر | نهاده بر طبقها بر ز زر ساو ساغرها | |
شقایقهای عشقانگیز، پیشاپیش طاووسان | بسان قطرههای قیر باریده بر اخگرها | |
رخ گلنار، چونانچون شکن بر روی بترویان | گل دورویه چونانچون قمرها دور پیکرها | |
دبیرانند پنداری به باغ اندر، درختان را | ورقها پر ز صورتها، قلمها پر ز زیورها | |
بسان فالگویانند مرغان بر درختان بر | نهاده پیش خویش اندر، پر از تصویر دفترها | |
عروسانند پنداری به گرد مرز، پوشیده | همه کفها به ساغرها، همه سرها به افسرها | |
فروغ برقها گویی ز ابرتیره و تاری | که بگشادند اکحلهای جمازان به نشترها | |
زمین محراب داوودست، از بس سبزه، پنداری | گشاده مرغکان بر شاخ چون داوود حنجرها | |
بهاری بس بدیعست این، گرش با ما بقابودی | ولیکن مندرس گردد به آبانها و آذرها | |
جمال خواجه را بینم بهار خرم شادی | که بفزاید، به آبانها و نگزایدش صرصرها | |
خجسته خواجهی والا، در آن زیبا نگارستان | گراز آن روی سنبلها و یا زان زیر عرعرها | |
خداوندی که نام اوست، چون خورشید گسترده | ز مشرقها به مغربها، ز خاورها به خاورها | |
به پیش خشم او، همواره دوزخها چوکانونها | به پیش دست او جاوید دریاها چو فرغرها | |
خرد را اتفاق آنست با توفیق یزدانی | که فرمان میدهند او را برین هر هفت کشورها | |
مه و خورشید، سالاران گردون، اندرین بیعت | نشستستند یکجا و نبشتستند محضرها | |
چه دانی از بلاغتها، چه خوانی از سخاوتها | که یزدانش بدادهست آن و صد چندان و دیگرها | |
فریش آن منظر میمون و آن فرخنده ترمخبر | که منظرها ازو خوارند و در عارند مخبرها | |
الا یا سایهی یزدان و قطب دین پیغمبر | به جود اندر چو بارانها، به خشم اندر چوتندرها | |
بهار نصرت و مجدی و اخلاقت ریاحینها | بهشت حکمت و جودی و انگشتانت کوثرها | |
ستمکاران و جباران بپوشیدند از سهمت | همه سرها به چادرها، همه رخها به معجرها | |
بود آهنگ نعمتها، همه ساله به سوی تو | بود آهنگ کشتیها، همه ساله به معبرها | |
کف راد تو بازست و فرازست اینهمه کفها | دربارت گشادهست و ببستهست اینهمه درها | |
مکارمها به حلم تو گرفتهست استقامتها | که باشد استقامتهای کشتیها به لنگرها | |
همی تا بر زند آواز بلبلها به بستانها | همی تا بر زند قالوس خنیاگر به مزمرها | |
به پیروزی و بهروزی، همیزی با دلافروزی | به دولتهای ملک انگیز و بخت آویز اخترها |