منوچهری (قصاید و قطعات)/بیار ساقی زرین نبید و سیمین کاس
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | منوچهری (قصاید و قطعات) (بیار ساقی زرین نبید و سیمین کاس) از منوچهری |
' |
بیار ساقی زرین نبید و سیمین کاس | به باده حرمت و قدر بهار را بشناس | |
نبید خور که به نوروز هر که می نخورد | نه از گروه کرامست و نز عداد اناس | |
نگاه کن که به نوروز چون شدهست جهان | چو کارنامهی مانی در آبگون قرطاس | |
فرو کشید گل سرخ رویبند از روی | برآورید گل مشکبوی سر ز تراس | |
همی نثار کند ابر شامگاهی در | همی عبیر کند باد بامدادی آس | |
درست گویی نخاس گشت باد صبا | درخت گل به مثل چون کنیزک نخاس | |
خجسته را بجز از خردما ندارد گوش | بنفشه را بجز از کرکما ندارد پاس | |
هزاردستان این مدحت منوچهری | کند روایت در مدح خواجه ابو العباس | |
بزرگ بار خدایی که ایزد متعال | یگانه کرد به توفیقش از جمیع الناس | |
همه به کردن خیرست مر ورا همت | همه به دادن مالست مر ورا وسواس | |
هزار بار ز عنبر شهیترست به خلق | هزار بار ز آهن قویترست به باس | |
چو عدل او هست آنجایگه نباشد جور | چو امن او هست آنجایگاه نیست هراس | |
خدای، عز و جل، از تنش بگرداناد | مکاره دو جهان و وساوس خناس |