مثنوی معنوی/دعاکردن موسی آن شخص را تا بایمان رود از دنیا

'

دفتر سوم مثنوی (دعاکردن موسی آن شخص را تا بایمان رود از دنیا) از مولوی

'

موسی آمد در مناجات آن سحر		کای خدا ایمان ازو مستان مبر
پادشاهی کن برو بخشا که او		سهو کرد و خیره‌رویی و غلو
گفتمش این علم نه درخورد تست		دفع پندارید گفتم را و سست
دست را بر اژدها آنکس زند		که عصا را دستش اژدرها کند
سر غیب آن را سزد آموختن		که ز گفتن لب تواند دوختن
درخور دریا نشد جز مرغ آب		فهم کن والله اعلم بالصواب
او به دریا رفت و مرغ‌آبی نبود		گشت غرقه دست گیرش ای ودود