مثنوی معنوی/در تفسیر این خبر کی مصطفی صلواتالله علیه فرمود
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دفتر ششم مثنوی (در تفسیر این خبر کی مصطفی صلواتالله علیه فرمود من کنت مولاه فعلی مولاه تا منافقان طعنه زدند کی بس نبودش کی ما مطیعی و چاکری نمودیم او را چاکری کودکی خلم آلودمان هم میفرماید الی آخره) از مولوی |
' |
زین سبب پیغامبر با اجتهاد | نام خود وان علی مولا نهاد | |
گفت هر کو را منم مولا و دوست | ابن عم من علی مولای اوست | |
کیست مولا آنک آزادت کند | بند رقیت ز پایت بر کند | |
چون به آزادی نبوت هادیست | ممنان را ز انبیا آزادیست | |
ای گروه ممنان شادی کنید | همچو سرو و سوسن آزادی کنید | |
لیک میگویید هر دم شکر آب | بیزبان چون گلستان خوشخضاب | |
بیزبان گویند سرو و سبزهزار | شکر آب و شکر عدل نوبهار | |
حلهها پوشیده و دامنکشان | مست و رقاص و خوش و عنبرفشان | |
جزو جزو آبستن از شاه بهار | جسمشان چون درج پر در ثمار | |
مریمان بی شوی آبست از مسیح | خامشان بی لاف و گفتاری فصیح | |
ماه ما بینطق خوش بر تافتست | هر زبان نطق از فر ما یافتست | |
نطق عیسی از فر مریم بود | نطق آدم پرتو آن دم بود | |
تا زیادت گردد از شکر ای ثقات | پس نبات دیگرست اندر نبات | |
عکس آن اینجاست ذل من قنع | اندرین طورست عز من طمع | |
در جوال نفس خود چندین مرو | از خریداران خود غافل مشو |