قانون مالیات ذبایح
قانون مالیات ذبایح مصوب ۱۸ بهمن ماه ۱۳۰۷
ماده اول - به وزارت مالیه اجازه داده می‌شود از تاریخ تصویب این قانون فقط در شهرها و قصبات از هر کشتار بز دو قران از گوسفند دو قران و ده‌شاهی از بره سه قران از گاو و گوساله سه قران و ده شاهی و از گاومیش پنج قران دریافت دارد. ماده دوم - وزارت مالیه مکلف است از ابتدای ۱۳۰۸ تا سه سال با جلب نظر وزارت داخله اعتبار کمکهای لازم را نسبت به بلدیه‌های شهرها وقصباتی که مسلخ ندارند برای تأسیس و نگاهداری مسلخ در بودجه‌های مملکتی منظور دارد. ماده سوم - پس از اجرای این قانون کرایه مسلخ و عوارض دیگر به هیچ اسم و رسم از ذبایح دریافت نخواهد شد و وزارت مالیه مکلف است معادل‌مبلغی را که بلدیه‌ها سالیانه از ذبایح برای نگاهداری و کرایه و تنظیم مسلخ و امور قصابی از کشتار شهرها و قصبات دریافت می‌نمودند و همچنین‌مؤسسه شیر و خورشید سرخ در تبریز و مشهد از ذبایح برای مصارف خیری و صحی دریافت می‌داشتند از روی عایدات آذر ماه ۱۳۰۷ حساب کرده به‌آنها همه‌ساله عاید دارد که به همان مصارف معینه برسانند. ماده چهارم - وزارت داخله مکلف است به توسط بلدیه‌ها در شهرها و قصبات مسلخهایی مطابق اصول صحی معین نماید که خارج از آنها کشتاری‌نشود و هر گاه در نقاطی که دارای مسلخ هستند کسی در خارج از مسلخ کشتاری نماید از پنج قران تا یک تومان جزای نقدی خواهد شد. تبصره - قصبات مملکت را وزارت داخله تعیین نموده و پس از تصویب هیأت وزراء اعلان خواهد نمود. ماده پنجم - قربانی اضحی و نذور و عقیقه و کشتاری که به حکم اجبار برای احتراز از مرگ حیوانات در نتیجه ناخوشی و یا حادثه‌ای می‌شود ازمقررات مواد یک و چهار معاف است. این قانون که مشتمل بر پنج ماده‌است در جلسه هیجدهم بهمن ماه یک هزار و سیصد و هفت شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید. رییس مجلس شورای ملی - دادگر